Το να θέλει ένα παιδί να κερδίσει σε ένα παιχνίδι ή σε έναν αγώνα είναι απόλυτα φυσιολογικό και καθόλου περίεργο. Αυτό που δεν θέλουμε να συμβαίνει, όμως, είναι να θυμώνει ή να απογοητεύεται σε μια ενδεχόμενη ήττα.
Το να χάνουμε είναι μέρος της ζωής, γι’ αυτό θα πρέπει να μάθουν και αυτά να διαχειρίζονται την αποτυχία.
Μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να εξερευνήσουν τα συναισθήματα που προκύπτουν από την ήττα ενός παιχνιδιού, έτσι ώστε να μάθουν να τα χειρίζονται σωστά και να τα αποδέχονται. Το πρώτο βήμα είναι να τα αναγνωρίσουμε και να τα επιβεβαιώσουμε εμείς ως γονείς. Να τους δείξουμε ότι δεν είναι κακό να στεναχωριούνται και να νιώθουν απογοήτευση, αλλά να έχουν στο μυαλό τους ότι η ήττα είναι μια ευκαιρία μάθησης που θα τους βοηθήσει να αναπτυχθούν.
Τα οικογενειακά επιτραπέζια είναι ένας εύκολος τρόπος για να αρχίσει το παιδί να έχει μια εικόνα του να χάνει. Καλό θα ήταν, βέβαια, να μην επηρεάζουμε το αποτέλεσμα για να μην στεναχωρηθεί. Διαφορετικά, δεν θα πετύχουμε τον στόχο μας. Ακόμη, μπορούμε να συζητάμε για το πώς αισθανθήκαμε όταν κερδίσαμε ή όταν χάσαμε, έτσι ώστε να καταλάβει ότι μπορεί να βιώνει διάφορα συναισθήματα κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Επιπλέον, μπορούμε να μιλήσουμε στο παιδί για την απόλαυση που προσφέρει ένα παιχνίδι. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, σημασία έχει να περάσει καλά. Σε περίπτωση που το παιδί χάσει κάποια στιγμή, αν διαχειριστεί σωστά την ήττα του, οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε και να το επαινέσουμε για την συμπεριφορά του. Και σε αντίθετη περίπτωση βέβαια, μπορούμε να του μάθουμε πώς να ηρεμεί τον εαυτό του όταν νιώθει αναστατωμένο. Λίγες βαθιές αναπνοές ή η αντίστροφη μέτρηση θα του παρέχουν την ηρεμία που χρειάζεται.
Καλό θα ήταν να μιλήσουμε στο παιδί και για τον παράγοντα «τύχη». Πρέπει να του εξηγήσουμε ότι, μερικές φορές, η νίκη ή η ήττα επέρχεται λόγω τύχης και όχι λόγω προσπάθειας. Επιπλέον, μην ξεχνάμε πως πρέπει να δίνουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά. Αποφεύγουμε, λοιπόν, τον θυμό και τις εκρήξεις όταν χάνουμε.
Τέλος, μην ξεχνάτε πόσο σημαντικό είναι να είμαστε διαθέσιμοι για τα παιδιά και να τους το δείχνουμε, έτσι ώστε να μπορούν να συζητήσουν όσα έχουν ανάγκη, να τα αναλύσουμε και να τα βοηθήσουμε να νιώσουν καλύτερα.
Ελισάβετ Παναγιωτίδου
Λογοθεραπεύτρια
