Μπορεί να ήρθε στη Νάουσα «σκαστός» αλλά με τις δυο θεατρικές παραστάσεις που έδωσε στον πολυχώρο πολιτισμού Χρήστος Λαναράς ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης άφησε για μια ακόμα φορά το στίγμα του στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Νάουσας.
Εμείς τον πετύχαμε το πρωί της Πέμπτης να πίνει τον café του λίγο πριν την αναχώρηση του για την Αθήνα και με χαρά δέχτηκε να μας μιλήσει για τις δυο παραστάσεις στη Νάουσα, τα μελλοντικά σχέδια του, την κρίση και της επιπτώσεις αυτής, τις ερασιτεχνικές θεατρικές ομάδες αλλά και την αγαπημένη του Νάουσα.
Για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση της συνέντευξης με τον Ιωσήφ Ιωσηφίδη οφείλουμε ιδιαίτερες ευχαριστίες στον κ. Δημήτρη Τζέκο που βοήθησε ιδιαίτερα για αυτήν.
Για να δούμε όμως τι μας είπε το πρωί της Πέμπτης Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης.
Πως ήταν οι παραστάσεις που έδωσες την Τετάρτη για το κοινό της Νάουσας;
Ιωσήφ: Παρόλο που ήταν δεύτερη φορά ο κόσμος γέμισε την αίθουσα και στις δυο παραστάσεις, θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο της Νάουσας που με τιμάει πάντα και εγώ με την σειρά μου προσπαθώ να δίνω πάντα τον καλύτερο μου εαυτό.
Τι έχει η συνέχεια;
Ιωσήφ: Τώρα κατεβαίνω και πάλι στην Αθήνα, συνεχίζουμε τις 3 παραστάσεις, το Marvin's Room (Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή), την Κυριακή ξανά το Μάρτυς μου ο Θεός και Δευτέρα-Τρίτη την Βίβλο, όπου περνάμε τρομερά και το ίδιο συμβαίνει και με το κοινό. Θα προσπαθήσουμε πολύ και τις υπόλοιπες δυο παραστάσεις να τις φέρουμε και στη Νάουσα για να τις απολαύσει το κοινό.
Η κρίση πόσο έχει επηρεάσει το θέατρο και πόσο εσένα προσωπικά;
Ιωσήφ: Εμείς στο επάγγελμα του ηθοποιού είχαμε κρίση και πριν την κρίση… Οι παράγοντες που ευθύνονται είναι πολλοί, δεν υπάρχουν πλέον επιχειρηματίες στον χώρο κάνουμε «συνεταιριστικές ομάδες» εμείς οι ηθοποιοί. Οι περισσότεροι ηθοποιοί παίζουνε με ποσοστά και για λίγο καιρό, όπως καταλαβαίνετε δεν μπορείς να βγάλεις χρήματα από αυτό, κάνεις δυο μήνες πρόβες για να παίξεις δέκα παραστάσεις, δεν προλαβαίνει έτσι ούτε να «ακουστεί» η παράσταση. Προσωπικά αποφεύγω την επιλογή τέτοιων συνεργασιών, θέλω οι παραστάσεις που δουλεύω να κρατήσουν και να έχουν διάρκεια. Στην ουσία δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως επάγγελμα πλέον. Ακόμα και στο κρατικό βορείου Ελλάδος είναι απλήρωτοι οι ηθοποιοί και προσπαθούν να πληρωθούν μέσα από σοβαρές προσπάθειες που γίνονται εκεί. Να μην ξεχνάμε πως το θέατρο είναι μια πολυτέλεια, δεν είναι βασικά και απαραίτητη ανάγκη των ανθρώπων, δεν είναι φαγητό… Ο πολίτης που έχει οικονομικά προβλήματα θα κόψει πρώτα από την διασκέδαση και το θέατρο είναι ένα από αυτές. Τα περισσότερα θέατρα είναι μικρά 52-60 θέσεων και για να συμπληρώσεις το εισόδημα σου ως ηθοποιός αναγκάζεσαι να παίζεις σε 2 ή και σε 3 παραστάσεις της ίδια εβδομάδα.
Πόσο δύσκολο είναι να καταφέρνεις να ανταπεξέλθεις σε 3 διαφορετικές θεατρικές παραστάσεις την ίδια εβδομάδα;
Ιωσήφ: Προσωπικά δεν είναι δύσκολο για εμένα, είναι η δουλειά μου αυτή και για εμένα είναι πολύ ευχάριστο. Αν και υπάρχει σε εμένα μια έφεση στην κωμωδία, μέσα απο τις διαφορετικές παραστάσεις μπορείς να αναπτύξεις τις διαφορετικές πτυχές της υποκριτικής σου. Από την στιγμή που μπήκα στην σχολή του Εθνικού και κατάλαβα τι γίνεται πραγματικά με το επαγγελματικό θέατρο με ευχαριστεί πολύ αυτή η εναλλαγή στους ρόλους και τα είδη του θεάτρου.
Μετράς πλέον 12 χρόνια επαγγελματικής ενασχόλησης με το θέατρο και με τόσες παραστάσεις, σε ενοχλεί που ο «πολύς κόσμος» σε γνώρισε μέσα από τις τηλεοπτικές σου εμφανίσεις;
Ιωσήφ: Δεν με ενοχλεί καθόλου αυτό, βέβαια στην Αθήνα που είναι και το κέντρο των θεατρικών παραστάσεων αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα που έχουμε γυρίσει (5 χρόνια ανεβάζουμε παραστάσεις με τους GAFF) με έχουν μάθει και από το θέατρο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, για παράδειγμα ο Θύμιος Καρακατσάνης δεν έπαιξε ιδιαίτερα στην τηλεόραση αλλά τον γνώριζε όλο το θεατρόφιλο κοινό της χώρας. Όλα είναι κομμάτι της δουλειάς μου και καλώς να έλθουν. Να μην ξεχνάμε πως και στην τηλεόραση πλέον δεν είναι όλα ιδανικά, δεν υπάρχουν χρήματα και πλέον πας στα σήριαλ περισσότερο για την αναγνωσιμότητα, πολλοί συνάδελφοι είναι απλήρωτοι για καιρό από δουλειές που έκαναν στην τηλεόραση.
Για τον «οργασμό» των θεατρικών παραστάσεων που γίνονται από ερασιτεχνικές ομάδες στη Νάουσα, ποιά είναι η άποψη σου;
Ιωσήφ: Πάντα συνέβαινε αυτό στη Νάουσα, είναι κάτι πολύ όμορφο, και εγώ από ερασιτεχνικές ομάδες της Νάουσας ξεκίνησα, πρώτα από το 3o Γυμνάσιο και μετά από τον Ζαφειράκη. Είναι πολύ θετικό που ο κόσμος της Νάουσας ασχολείται με την τέχνη, οι περισσότεροι ηθοποιοί άλλωστε είναι φίλοι μου. Όταν εγώ έδινα στην σχολή με βοήθησαν και με προετοίμασαν στα κομμάτια μου ο Κώστας Κόλλας και ο Γιώργος Μπέκας και πρέπει να τα λέμε αυτά για να τα γνωρίζει ο κόσμος. Ο Γιώργος Μπέκας έχει ξεπεράσει για εμένα τα δεδομένα του ερασιτεχνισμού, είναι σε επαγγελματικό επίπεδο πλέον. Ο Γιώργος Μπέκας, ο Κώστας Κόλλας και η Κατερίνα Μπόσκου όπως και πολλά ακόμα παιδιά από τον Ζαφειράκη και τις τωρινές ομάδες θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι επαγγελματίες ηθοποιοί.
Από την θεατρική ομάδα του Ζαφειράκη τι σου έχει μείνει;
Ιωσήφ: Η θεατρική ομάδα του Ζαφειράκη ήταν μια εξαιρετική παρέα, ήταν ο λόγος που λάτρεψα το θέατρο. Μια κοινή τρέλα της παρέας που έφτιαχνε μόνη τα πάντα, σε μια πιο ξέγνοιαστη εποχή. Αλλά και οι σημερινές θεατρικές ομάδες κάνουν πολύ καλή δουλειά και έχουν επιτυχία.
Η σύζυγος σου η Σοφία Καραγγιάννη είναι και αυτή στον χώρο του θεάτρου (σκηνοθέτης), πόσο εύκολο-δύσκολο είναι αυτό για εσένα;
Ιωσήφ: Δεν είναι καθόλου δύσκολο γιατί μέχρι να γνωρίσω την Σοφία είχα δουλέψει με σημαντικούς σκηνοθέτες (Κακογιάννη, Τσιάνο, Νικολαΐδη, Ζούνη, Αρμένη κ.α) από όλους αυτούς πήρα και κάτι ως ηθοποιός, η Σοφία όμως μου άλλαξε ολόκληρη την θεατρική πορεία. Μου έμαθε να χειρίζομαι και να διαχειρίζομαι διαφορετικά την πρόβα, όπου εκεί χτίζεται μια παράσταση, μου έβγαλε πράγματα που εγώ δεν γνώριζα ότι τα έχω ως ηθοποιός. Είναι ένας άνθρωπος με τεράστια φαντασία, ο μονόλογος στο «Μάρτυς μου ο Θεός» δεν είναι καθόλου εύκολο να σκηνοθετηθεί και η Σοφία το κατάφερε εξαιρετικά. Παρά τις όποιες διαφωνίες στο θέμα της δουλειάς, έχουμε τεράστια εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον, δουλεύουμε πολύ σκληρά για κάθε μας παράσταση και επειδή δεν έχουν την πολυτέλεια της μεγάλης προβολής από τα Μ.Μ.Ε σε κάθε μας δουλειά δίνουμε την ψυχή μας.
Πως είναι έστω και για λίγο η επιστροφή στη Νάουσα;
Ιωσήφ: Αν και την μισή μου ζωή πλέον την έχω ζήσει στην Αθήνα, η Νάουσα δεν μπορεί να συγκριθεί. Όταν έχεις μεγαλώσει σε ένα μέρος και το λατρεύεις, φυσικό είναι να σου λείπει πολύ. Κάθε φορά που βρίσκω αφορμή να ανέβω στη Νάουσα, πετάω την σκούφια μου από χαρά. Ο γιος μου άλλωστε είναι δημότης Νάουσας, Είναι Ναουσαίος και ΠΑΟΚΙ.
Πες μας δυο λόγια για τον «Σύλλογο των Εν Αθήναις Ναουσαίων ο Ζαφειράκης»;
Ιωσήφ: Ο σύλλογος των Εν Αθήναις Ναουσαίων ο Ζαφειράκης είναι ένας σύλλογος που λειτουργεί εδώ και πολλά χρόνια. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες προσπαθούμε να ανταπεξέλθουμε και να διατηρήσουμε τις παραδόσεις της Νάουσας, μέσα από εκδηλώσεις, συγκεντρώσεις και χορούς. Προσκαλούμε όλους τους νέους της Νάουσας που διαμένουν στην Αθήνα να έλθουν στον σύλλογο, να γνωριστούμε και είμαστε ιδιαίτερα ανοιχτοί σε προτάσεις για να κάνουμε νέες δράσεις. Περισσότερα για τον σύλλογο μπορείτε να μάθετε στην Φιλελλήνων στο Σύνταγμα ή να επικοινωνήσετε μαζί μας στην σελίδα μας στο facebook εδώ.
