Η Κυριακάτικη οικογενειακή βόλτα στη Διεθνή Έκθεση Θεσ/νίκης, συνδυάστηκε με μια πολύ γεμάτη  μέρα.

Είχα να πάω αρκετά χρόνια, αλλά η Έκθεση αυτή καθ’ αυτή δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Το δε «Περίπτερο» της τιμώμενης χώρας Γερμανίας, ελλιπέστατο. Μάλλον έδειξαν και το πόσο μας εκτιμούν και ως χώρα και ως ΔΕΘ. Η επόμενη στάση μας, ήταν για φαγητό σε παραθαλάσσια ταβέρνα στην Περέα κι από εκεί επιστροφή πίσω στο  λιμάνι της πόλης, όπου στην παρακείμενη «Αποθήκη 3» φιλοξενούνταν η εξαιρετική Έκθεση του  ιδιαίτερου Ισπανού καλλιτέχνη Σαλβαντόρ Νταλί.   Μέχρι  να  μπούμε εκεί όμως, περίσσευε ένα ολόκληρο μισάωρο. Το αξιοποιήσαμε δεόντως με μια γρήγορη επιβίβαση και περιήγηση στο Αντιτορπιλικό (Α/Τ) Βέλος», το οποίο στέκει εδώ και μήνες αγκυροβολημένο στην αποβάθρα και αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.  Πρόκειται πραγματικά για ένα «Μουσείο» του Αντιδικτατορικού αγώνα.

Η ιστορία του Α/Τ «Βέλος» είναι πολύ ιδιαίτερη. Αξίζει δηλ.να πούμε δυο λόγια γι’ αυτό το πλωτό «Μουσείο»: Το πλοίο αυτό καθελκύστηκε στις 3-7-1942 στα ναυπηγεία της Βοστώνης, ενώ  το 1943 μπήκε σε υπηρεσία στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ως USS Charatte.   Συμμετείχε  στον Β’ΠΠ  στο θέατρο επιχειρήσεων του Ειρηνικού Ωκεανού, συνοδεύοντας αεροπλανοφόρα, ενώ πήρε μέρος στις περισσότερες συμμαχικές αποστολές  εναντίον των Ιαπώνων. Κυριότερες ήταν οι  αποβατικές επιχειρήσεις  κατάληψης των νησιών Marshall, Marianas, Hollandia Caroline και Okinawa. Αποσύρθηκε   τον Μάρτιο του 1946 στο San Diego των ΗΠΑ, ενώ το 1958 εκσυγχρονίστηκε στα ναυπηγεία της Καλιφόρνιας.

Στις 15-7-1959 και στα πλαίσια  της Αμερικανικής  στρατιωτικής βοήθειας, παραλαμβάνεται από το Πολεμικό μας Ναυτικό, με πρώτο κυβερνήτη  τον Αντιπλοίαρχο Γ. Μόραλη, καταπλέοντας στην Ελλάδα στις 15-10-1959. Στη διάρκεια της 32χρονης  υπηρεσίας του στο Ελληνικό Ναυτικό γνώρισε 34  Κυβερνήτες και διένυσε  320.000 ναυτικά μίλια. Συμμετείχε σε όλες σχεδόν τις εθνικές και διασυμμαχικές ασκήσεις-αποστολές, καθώς και στις Ελληνοτουρκικές κρίσεις  των ετών 1964, 1967, 19674 και 1987.

ΜΝΗΜΕΣ – ΓΙΑ  ΤΗ ΦΕΤΙΝΗ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΩΝ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Τον Μάϊο του 1973 το Α/Τ ΒΕΛΟΣ, με Κυβερνήτη τον  Αντιπλοίαρχο Νικόλαο Παππά ΠΝ,  εγκατέλειψε τον σχηματισμό σκαφών που μετείχαν σε άσκηση του ΝΑΤΟ στα ανοιχτά της Σαρδηνίας και κατέπλευσε στο λιμάνι του Φιουμιτσίνο, όπου 7 Αξιωματικοί (μαζί κι ο Κυβερνήτης) και 25 Υπαξιωματικοί, ζήτησαν πολιτικό άσυλο από τις Ιταλικές  αρχές, διαμηνύοντας  με την πράξη τους αυτή  σε όλον τον κόσμο ότι, οι φρουροί της Δημοκρατίας  στην Ελλάδα, παραμένουν ακοίμητοι. Θύμισαν στον Ελληνικό λαό, ότι αυτός όρισε πριν χιλιάδες χρόνια, την έννοια της Δημοκρατίας.

Η αποχώρηση του Α/Τ ΒΕΛΟΣ, αποτέλεσε  επιβεβλημένη ενέργεια, καθόσον το σχεδιαζόμενο «Κίνημα του Ναυτικού», το οποίο είχε αρχίσει να οργανώνεται από δημοκράτες αξιωματικούς το 1969, προδόθηκε μια ημέρα πριν την εκδήλωσή του και καταπνίγηκε εν τη γενέσει του.

Οι Δημοκράτες Ναυτικοί οι οποίοι  αποτελούσαν το πλήρωμά του, κατάφεραν μ’ αυτήν  τη δυναμική και παράτολμη κίνησή τους, να ενημερώσουν, να ευαισθητοποιήσουν  και να αφυπνίσουν  δυναμικά την παγκόσμια κοινή γνώμη, για τη θέληση της πλειοψηφίας των Ενόπλων Δυνάμεων και του Ελληνικού Λαού, να αποτινάξουν ένα παράνομο, φασιστικό και αντιδημοκρατικό καθεστώς που είχε επιβληθεί στην Ελλάδα από λίγους επίορκους αξιωματικούς. Τη γνωστή μας Χούντα των Συνταγματαρχών.

Το Α/Τ ΒΕΛΟΣ παροπλίστηκε τελικά στις 26 Φεβρουαρίου 1991. Το 1994 με απόφαση  του Υπ. Εθνικής Άμυνας και του Γ.Ε.Ν. χαρακτηρίστηκε ως «Μουσείο Αντιδικτατορικού Αγώνα» και ελλιμενίστηκε  στο Κέντρο εκπαιδεύσεως της νήσου Πόρος. Από τις 6 Ιουνίου 2002, έχει πλέον ως μόνιμη έδρα το χώρο του «Άλσους Ελληνικής Ναυτικής Παράδοσης» στο Π. Φάληρο. Στο πλοίο, φυλάσσεται αρχειακό υλικό, εφημερίδες του 1973, φωτογραφίες κ.α. με σκοπό  τη διατήρηση της ιστορικής μας μνήμης και τη συμβολή του Πολεμικού Ναυτικού στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ορισμένα ακόμη στοιχεία του Α/Τ Βέλος ΙΙ D-16: Είναι κλάσης  “FLETCHER”, το εκτόπισμά του είναι 2.100 τόνοι άφορτο, ενώ έμφορτο  φτάνει τους 2.945 τ. Το μήκος του είναι 114 μ. ενώ το πλάτος του 12μ.  Έχει βύθισμα 3,87m και μέγιστη ταχύτητά του ήταν οι 35 κόμβοι.  Χωρητικότητα σε καύσιμο πετρελαίου: 508,77 τόνοι και  ιπποδύναμη 60.000 ίπποι. Ο οπλισμός ήταν αρκετά σημαντικός για την εποχή του: Έφερε 4 πυροβόλα 5’’/38 (127mm), 3 δίδυμα ταχυβόλα 3’’/50 (αντιαεροπορικά), 2 μονόκανα πολυβόλα 0,20mm, 5 τορπιλοσωλήνες 21’’ τορπίλες ΜΚ-14, 2 εκτοξευτήρες  με 48 ανθυποβρυχιακές βομβίδες, αφετήρα με 12 βόμβες βυθού ΜΚ-9, 2 τριπλοί  τορπιλοσωλήνες 12,75’’ με τορπίλες ΜΚ-44 και ΜΚ-46, 4 κατευθυνόμενα βλήματα «Κεραυνός» εδάφους  -αέρος  κ.α. Το πλήρωμά του έφτανε τα 273 άτομα.

Κάτι ξεχωριστό που μου έκανε εντύπωση, ήταν μια χαρακτηριστική ασπρόμαυρη φωτογραφία, με τον  Πλοίαρχο Νικ. Παππά να γίνεται ανάδοχος λίγες μέρες μετά την αποκατάσταση της Δημοκρατίας, βαπτίζοντας ένα κοριτσάκι  στο οποίο έδωσε και το (θηλυκό) όνομα του πλοίου «Βελίνα».