Η αγάπη του γονέα προς το παιδί του, συμβάλλει καθοριστικά στην παροχή της απαραίτητης φροντίδας και ασφάλειας, με σκοπό εκείνο να μπορέσει να διαμορφώσει την προσωπικότητά του και να εξελιχθεί μελλοντικά σε ένα ώριμο, υπεύθυνο και αυτόνομο άτομο.
Ωστόσο, όταν δεν υπάρχει η κατάλληλη ισορροπία, τότε ενδέχεται να επικρατήσει μια ασφυκτική κατάσταση, που είναι γνωστή ως υπερπροστασία.
Η υπερπροστασία είναι πιθανό να διαταράξει την ομαλή ανάπτυξη του παιδιού. Πρώτα από όλα, οι υπερπροστατευτικοί γονείς, επειδή είναι υπερβολικά αγχωμένοι για την ασφάλεια του παιδιού τους, επιδιώκουν να το προστατέψουν και σε σωματικό, αλλά και σε συναισθηματικό επίπεδο. Για παράδειγμα, κάποιοι από αυτούς, είναι διατεθειμένοι και προσπαθούν να απομακρύνουν οποιοδήποτε εμπόδιο εμφανίζεται στην ζωή των παιδιών τους, προκειμένου το ίδιο να μην αντιμετωπίσει κάποια δυσκολία και να παραμείνει χαρούμενο.
Εξαιτίας, όμως, αυτής της κατάστασης, το παιδί στερείται την ευκαιρία να έρθει αντιμέτωπο με ρεαλιστικές συνθήκες της καθημερινότητας και, κατ’ επέκταση, να καλλιεργήσει τις βασικές δεξιότητες της ζωής, όπως είναι το αίσθημα της εμπιστοσύνης, της ασφάλειας, της θετικής εικόνας προς τον εαυτό, αλλά και να αναλάβει ευθύνες και υποχρεώσεις, χωρίς φόβο.
Είναι χαρακτηριστικό, πως τα παιδιά των υπερπροστατευτικών γονιών, εμφανίζουν περισσότερες φοβίες, γίνονται πιο αγχώδη και ανασφαλή, εμφανίζουν περισσότερα ψυχοσωματικά προβλήματα, πέφτουν ευκολότερα θύματα επιθετικότητας και εκφοβισμού. Δεν μπορούν να αποφασίσουν για θέματα που αφορούν τη ζωή τους, καθώς πάντα αποφάσιζαν οι άλλοι για εκείνους, δεν πιστεύουν στον εαυτό τους και έχουν την πεποίθηση πως, για να τα καταφέρουν, χρειάζεται πάντα να έχουν κάποιον δίπλα τους. Το αποτέλεσμα είναι να προσκολλώνται στους άλλους, δημιουργώντας σχέσεις εξάρτησης και πάντα να φοβούνται μήπως εκείνοι τους εγκαταλείψουν.
Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν, είναι σημαντικό οι γονείς να εφοδιάζουν το παιδί τους με θάρρος και, παράλληλα, να ενισχύουν το αίσθημα ασφάλειας και προστασίας που το ίδιο μπορεί να κατακτήσει απέναντι στις προκλήσεις της καθημερινότητας.
Όπως είπε άλλωστε και ο Κουανγκ Τσεου: «Αν δώσεις ένα ψάρι σε έναν άνθρωπο, θα φάει μια φορά. Αν του μάθεις να ψαρεύει, θα τρώει σε όλη του τη ζωή».
Σοφία Μπιτέρνα
