Στο άκουσμα της φράσης ενός παιδιού «Είμαι στεναχωρημένη/ος», οι γονείς, συνήθως, σκέφτονται «Είναι πολύ μικρό. Τι μπορεί να το στεναχωρεί;».
Αυτό συμβαίνει, καθώς θεωρούν πως η ζωή του είναι ανέμελη και πρέπει συνέχεια να είναι ευτυχισμένο. Τα παιδιά, όμως, βιώνουν όλα τα συναισθήματα, ίσως και πιο έντονα από τους ενήλικες, πιθανόν γιατί είναι πρωτόγνωρα για τα ίδια, π.χ. δεν ξέρουν, ακόμη, πως να διαχειριστούν τη λύπη ή τον θυμό που τους κυριεύει σε μια πιθανή ήττα σε ένα παιχνίδι.
Καθώς, όμως, μεγαλώνουν, είναι σε θέση πια να προσδιορίσουν και να κατονομάσουν αυτά που νιώθουν και, στη συνέχεια, να τα διαχειριστούν. Επιπλέον, μαθαίνουν την αιτία και το αποτέλεσμα και συνειδητοποιούν πως, όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο, τα επηρεάζει συναισθηματικά. Με αυτό τον τρόπο, αποκτούν μεγαλύτερη αυτοεκτίμηση, αναπτύσσουν σημαντικές δεξιότητες μάθησης και συνάπτουν καλές σχέσεις με τον περίγυρό τους. Είναι, δηλαδή, συναισθηματικά υγιέστερα.
Πώς μπορείτε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να αποδεχτούν τα συναισθήματά τους;
Αρχικά, σημαντικό είναι να αφήνουμε τα παιδιά να εκφράζονται. Ακούστε τα με προσοχή και κατονομάστε τα συναισθήματα που σας περιγράφουν, διότι, αν δεν αντιμετωπιστούν, μπορεί να εκφραστούν έμμεσα με άλλους τρόπους, όπως ο θυμός, ο πονόκοιλος ή προβλήματα στον ύπνο.
Βοηθήστε τα, επίσης, να επεξεργαστούν αυτά που νιώθουν. Δηλαδή, αφήστε τα να σας αφηγηθούν τη μέρα τους, χωρίς να ρωτάτε πολλά «γιατί». Σε περίπτωση που δε θέλουν να αναφερθούν σε κάποια δυσάρεστη στιγμή, συμβουλέψτε τα για το πώς μπορούν να την αλλάξουν ή και να την αντιμετωπίσουν.
Το παιχνίδι αποτελεί μια ωραία διαδικασία η οποία μπορεί να τα βοηθήσει να αντιληφθούν και να κατανοήσουν καλύτερα τα μπερδεμένα τους συναισθήματα, δίνοντας τους τη δυνατότητα να τα εκφράζουν.
Τέλος, καλό είναι να εξηγήσετε στα παιδιά πως τα συναισθήματα έρχονται και φεύγουν και πως υπάρχουν τρόποι να τα διαχειριστούμε. Επομένως, αυτό που νιώθουν είναι προσωρινό και θα περάσει.
Λεμονιά Στοϊδου
