Το καινούριο βιβλίο (µυθιστόρηµα) της συµπολίτισσας Ντίνας Παλιοµπέη «ΤΟ ΚΡΥΜΜΕΝΟ ΧΑΡΤΙ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ» (εκδόσεις ΑΝΑΤΥΠΟ) παρουσιάστηκε το απόγευµα της Δευτέρας 21 Νοεµβρίου 2022 στη Δηµόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Βέροιας.

Ο Μερκούριος Γιάντσης, Φιλόλογος – Ποιητής, σημειώνει για το νέο μυθιστόρημα τα εξής: «Στις σελίδες του εν λόγω βιβλίου έχει ενδιαφέρον η «ανασκαφή». Αν προσπαθήσει κάποιος να απαντήσει στο ερώτημα «Σε ποιο υψόμετρο εντοπίζεται η τύχη» θα δυσκολευτεί να δώσει ξεκάθαρη απάντηση. Διότι μόνο η ίδια  επιλέγει το πόσο ψηλά ή πόσο χαμηλά θα εμφανιστεί. Αν θα εμφανιστεί σε μιαν απάτητη κορυφή, σε μια απόκρημνη πλαγιά ή στους πρόποδες ενός βουνού. Στο μυθιστόρημα της Ντίνας Παλιομπέη Το κρυμμένο χαρτί της τύχης, επιλέγει να παίξει τα παιχνίδια της στη Νάουσα αλλά και στην ευρύτερη ορεινή περιοχή του Βερμίου, το οποίο, γνώριμο και μυστηριώδες, άγριο και γαλήνιο, στεγάζει αδιάκοπα και αδιαμαρτύρητα εδώ και αιώνες τη μικρή πόλη.

Καθώς ο πάπυρος της πλοκής εκτυλίσσεται, η μυθιστοριογράφος διατυπώνει εύστοχες υποδόριες αλλά και ευθείες αναφορές σε σχέση με την ανθρώπινη φύση, γράφει χαρακτηριστικά: «Συνήθως αυτούς που γίνονται άγγελοι κακών τους ταυτίζουν με τους θύτες. Τους αντιπαθούν και τους μέμφονται για διάφορα.» Σε άλλο σημείο της αφήγησης, χωρίς να εκτρέπεται από το κλίμα, η γράφουσα αποτυπώνει με ηθογραφική χροιά ορισμένα κακώς κείμενα της ανθρώπινης συμπεριφοράς ευρύτερα στις κλειστές επαρχιακές κοινωνίες. Αυτή σχετίζεται με την τάση που υπάρχει να υιοθετείται μία φήμη ή να γίνεται άκριτα πιστευτή.

Οι διατυπώσεις της δημιουργού δεν αφήνουν περιθώριο αμφιβολίας σχετικά με το ζήτημα, «Γιατί σ’ ενδιαφέρει ο κόσμος;» «Στις επαρχίες κάτι τέτοια διατηρούνται και μεταδίδονται από γενιά σε γενιά σαν τις παραδόσεις και τα δημοτικά τραγούδια» «αδιαφορώ για τις ανυπόστατες διαδόσεις κάποιων ανεύθυνων από το απώτερο παρελθόν»

 Κάπου εδώ, αξίζει να φέρει κάποιος στο μυαλό το τέταρτο βιβλίο της Αινειάδας του Βιργιλίου, έπος στο οποίο ο ποιητής δίνει το στίγμα της φήμης, στην οποία αποδίδει θεϊκές ιδιότητες. Γράφει ο Βιργίλιος: Fama, malum qua non aliud velocius ullum(=Η Φήμη, από την οποία άλλο κακό ταχύτερο δεν είναι) ενώ συνεχίζοντας δίνει τον στίχο tam ficti pravique tenax quam nuntia veri(=τόσο του ψεύτικου και του αισχρού όσο και του αληθινού ισχυρός αγγελιοφόρος).

Με διαυγή τρόπο σκιαγραφείται το πόσο μπορεί μια αναπόδεικτη και ανεπιβεβαίωτη φημολογία να κηλιδώσει την ψυχή και τα συναισθήματα των ανθρώπων, επηρεάζοντας εκ παραλλήλου τη σκέψη τους.

Η αφήγηση διαθέτει και άλλα ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά. Ειδικότερα, απαντούν συχνά τα μοτίβα του αιφνιδιασμού αλλά και της απόκρυψης τα οποία ταράσσουν τους ήρωες -όχι μόνο όσους έχουν ισχυρή παρουσία στην ιστορία- ενώ αιφνιδιάζουν και τον αναγνώστη κρατώντας τον σε εγρήγορση.

Μπορεί να σημειωθεί ότι στο «Κρυμμένο χαρτί της τύχης» οι αρχικές εντυπώσεις που σχηματίζονται από τους χαρακτήρες αλλά και από τους αναγνώστες στη συνέχεια ανατρέπονται. Ενδεικτική περίσταση αποτελεί μια σειρά από επιστολές που δεν έλαβε ποτέ ο υποψήφιος παραλήπτης και οδήγησαν τον αποστολέα τους να σχηματίσει εντυπώσεις και να βγάλει συμπεράσματα που- για λόγους που αποκαλύπτονται στην εξέλιξη του βιβλίου- δεν ευσταθούν.

Σημαντικό είναι το ερωτικό στοιχείο το οποίο υπάρχει τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Ο Θάνος που ερωτεύεται δυνατά τη Στεφανία. Η Στεφανία που αγαπά τον Αλέξανδρο. Ο έρωτας σε όλες τις εκφάνσεις του. Ο απελπισμένος έρωτας που ματαιώνεται, ο αμοιβαίος έρωτας που δικαιώνεται πανηγυρικά.

Μέσα από την αναδρομή στο παρελθόν, παρατηρείται, πως τα θεμέλια της ιστορίας τοποθετούνται στην εποχή του Εμφυλίου, που σηματοδότησε μια οριακή εποχή στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Η πεζογράφος συμπορεύεται με το πρόσφατο ιστορικό παρόν αναφερόμενη κατ’ αναλογία στον εμφύλιο της Συρίας που υφίσταται ακόμα και έχει ως συνέπεια χιλιάδες εκτοπισμένους και πρόσφυγες.

Ενδιαφέρον είναι και το στοιχείο της επικαιρότητας. Η γραφίδα της Ντίνας Παλιομπέη δημιουργεί μία δυνατή αλλά δυσάρεστη σκηνή σωματικής βίας με θύμα τη βασική ηρωίδα Στεφανία και δράστη τον πρώην άντρα της Παύλο η οποία κορυφώνεται με τη σύλληψη του τελευταίου από τις Αρχές. Σκηνή συνυφασμένη δυστυχώς με τη θλιβερή πραγματικότητα που κατακλύζει εδώ και αρκετό καιρό την ελληνική ειδησεογραφία.

Η σκέψη, η φαντασία, ο μόχθος και η ψυχή της μυθιστοριογράφου φιλοτέχνησαν στον λογοτεχνικό καμβά έναν ‘πίνακα’ μυθοπλασίας με μελανά αλλά και φωτεινά χρώματα. Η σκυτάλη πια βρίσκεται στα χέρια των αναγνωστών και των αναγνωστριών που καλούνται να ‘συνομιλήσουν’ με τον ‘πίνακα’ και να εντοπίσουν όσα τους αφορούν προσωπικά και τους συγκινούν.

Η Μαρία Κολτσάκη, Ασφαλιστικός Πράκτορας – Ποιήτρια αναφέρει για το βιβλίο τα εξής: «Η γοητεία της μυθοπλασίας δεν ακουμπά μονάχα το ταξίδι σε τόπους και γεγονότα που προσφέρει. Διαβάζοντας, ο αναγνώστης ταυτίζεται με ήρωες και καταστάσεις της διήγησης. Εκεί ακριβώς έγκειται η επιτυχία του καλού μυθιστορήματος. Το πόσες φορές μέσα στην ανάγνωση θα σηκώσεις το κεφάλι αναλογιζόμενος: "ναι, αυτό έχει συμβεί και σε μένα" ή "κάπως έτσι το είχα σκεφτεί κι εγώ" ή πάλι "Θα μπορούσε να μου είχε συμβεί αν δεν αντιδρούσα τότε με τον άλφα ή βήτα τρόπο..." και πολλά άλλα… Αυτό ακριβώς προσέφερε σε μένα, σε αρκετά σημεία, το μυθιστόρημα της Ντίνας Παλιομπέη «Το Κρυμμένο Χαρτί της Τύχης». Την ταύτιση βιωμάτων δικών μου ή/ και καταστάσεων κοντινών μου προσώπων, με τους χαρακτήρες του βιβλίου και τις περιγραφόμενες καταστάσεις...

Η αναφορά στη στενή επαρχιακή κοινωνία και τις φήμες για ανθρώπους και σκιερά ίσως θέματα που συντηρούνται και διογκώνονται καθώς από... χείλη σε χείλη το μαθαίνουν... χίλιοι... Η αναφορά στο δύσκολο οικογενειακό περιβάλλον της ηρωίδας ή οι όποιες αμυδρές θρησκευτικές της αναζητήσεις, καθώς και το θέμα του εμφυλίου με τις πληγές που άφησε πίσω του σε αμφότερες πλευρές... Επιπροσθέτως το θέμα κυνήγι θησαυρού. Αυτό ειδικά προσδίδει πάντα μιαν ιδιαίτερη γοητεία... Πόσοι από εμάς, σαν παιδιά ταξίδεψαν με το αγνώστου πατρός "Ο Τζακ και η φασολιά" στον πύργο του γίγαντα ή με τη "Χήνα που γεννά τα χρυσά αυγά" και τον "Χαμένο θησαυρό" της Άλκης Γουλίμη ή ακόμη το "Νησί των Θησαυρών" του Steevenson με τον χάρτη που ανακαλύπτει ο κεντρικός ήρωας, τον πειρατή με το ξύλινο πόδι, τον παπαγάλο στον ώμο του... και τόσες άλλες, φανταστικές ή όχι ιστορίες και παραμύθια... Κασόνια με λίρες έριχναν οι Εγγλέζοι προς ενίσχυση της φιλικής προς αυτούς πλευράς στη διάρκεια του εμφυλίου. Κάποια από αυτά "βρέθηκαν", κάποια ίσως «χάθηκαν» και κάποια πιθανότατα παραμένουν κρυμμένα προσμένοντας ακόμα την ανακάλυψή τους… Και ακριβώς αυτό καλείται, η φιλοξενούμενη παρέα νεαρών στο "Αγνάντι", να ανακαλύψει για λογαριασμό κάποιου άλλου, μέσα από την περιπετειώδη της διαδρομή, η οποία εμπλέκεται απρόσμενα με τους διάφορους αριστοτεχνικά χτισμένους χαρακτήρες της συγγραφέως. Με επίκεντρο τη Νάουσα στα τέλη της δεκαετίας 2010, τί σχέση μπορεί να έχουν άραγε μία διευθύντρια ξενοδοχείου, ένας ασκητής καλόγηρος, ένας μυστηριώδης επιχειρηματίας, κάποιοι άνεργοι νεαροί και η κοπέλα που τους συνοδεύει, με τους δύο νέους στις τάξεις των σωμάτων ανταρτών κάπου στο 1949 προς το τέλος του αδελφοκτόνου εμφυλίου; Μία δολοφονία κι ένας περιζήτητος θησαυρός από την περίοδο εκείνη του Εμφυλίου, σημαδεύουν τις ζωές τριών γενιών αφού το χρυσάφι, ως διαχρονική αξία, δίνει μυθικές διαστάσεις στα πράγματα. Καθώς οι πρωταγωνιστές της ιστορίας αναζητούν απελπισμένα το μαγικό ραβδάκι της, η τύχη θα εμφανίσει το δικό της κρυμμένο χαρτί καταλύοντας τα δεδομένα… Εξάλλου μια νομοτέλεια διέπει πάντα πράξεις και γεγονότα που μας συμβαίνουν καθώς εξελίσσονται προς αποκατάσταση της αλήθειας. Όποια κι αν είναι αυτή…

Η όλη ιστορία δίδεται με μαεστρία, δημιουργεί ισχυρό ενδιαφέρον, αρκετή δόση μυστηρίου και απρόοπτων αποκαλύψεων, καθώς εξελίσσεται γύρω από τις ζωές των ηρώων της σε μία κυκλική και συνάμα παλινδρομική αφήγηση ενώ παράλληλα αφήνει χώρο και σκέψη για μελλοντικές εξελίξεις…»

Την εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε με τη στήριξη της Λογοτεχνικής Συντροφιάς Νάουσας, πλαισίωσαν μουσικά οι Μαρία Σύρπη και Τηλέμαχος Χατζάκης. Αποσπάσματα του μυθιστορήματος διάβασε η Σοφία Καμπάκη, έμπορος.