«Ο γιατρός δεν είναι για να γιατρεύει µόνο πνευµονίες και εµφράγµατα.
Πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα άνθρωπος». Αυτό τόνισε ο συµπολίτης γιατρός κ. Αλέξανδρος Λυσιµάχου, µιλώντας για το βιβλίο του «Μερόνυχτα Εφηµερίας» (εκδόσεις «Ἀνάλεκτο»), που παρουσιάστηκε, με επιτυχία, αλλά και σε κλίμα συγκίνησης, με την παρουσία πολλών βιβλιοφίλων, συναδέλφων και παλαιών συνεργατών του συγγραφέα, το βράδυ της Δευτέρας, 8 Απριλίου 2024, στην αίθουσα «Βέτλανς» του πολυχώρου πολιτισµού «Χρήστος Λαναράς». Πρόκειται για ένα µυθιστορηµατικό ηµερολόγιο, που περιγράφει την ιστορία και τις εµπειρίες ενός νοσοκοµειακού γιατρού.
Για το βιβλίο µίλησαν ο κ. Μερκούριος Γιάντσης (φιλόλογος - συγγραφέας - ποιητής), η κα. Μαρία Α. Ρ. Κολτσάκη (ασφαλιστική πράκτορας - αρθρογράφος - ποιήτρια), η κα. Κυριακή Τηλενίκη (ψυχολόγος - MSc στην Ειδική Αγωγή - MSc στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και ο κ. Αντώνιος Λιόλιος (ιατρός παθολόγος - εντατικολόγος). Προλόγισε ο κ. Άκις Θωµαΐδης (εκδότης). Οι ομιλητές αναφέρθηκαν στην προσωπικότητα και το έργο του κ. Λυσιμάχου, ανέλυσαν ενδιαφέρουσες πτυχές του βιβλίου του και εξήραν τη λογοτεχνική, αλλά και την επιστημονική του σημασία.
Ο κ. Γιάντσης, σχολιάζοντας και αναλύοντας το βιβλίο µε φιλολογική διεισδυτική µατιά, ανέφερε πως «υπάρχει πρωτοπρόσωπη αφήγηση και ο αφηγητής είναι παντογνώστης καθώς έχει εξαιρετική εποπτεία των όσων συµβαίνουν, ανακαλεί ή αναφέρει. Επίσης η αφήγηση δεν είναι απολύτως γραµµική γιατί υπάρχουν πολλές αναδροµές στο παρελθόν.» Ενδιαφέρον παρουσιάζει, όπως παρατήρησε, η γλωσσική ποικιλία του κειµένου και κατέληξε: «... ο γιατρός γνωρίζει από πρώτο χέρι τι σηµαίνει εφηµερία, µάχη µε το χρόνο, αγωνία, αϋπνία, επαφή µε συγγενείς. Όσοι όµως πάρουν αυτό το βιβλίο στα χέρια τους θα διαπιστώσουν - µεταξύ άλλων - ότι δεν είναι µόνο ψυχρός, κυνικός επιστήµονας. Θα καταλάβουν ότι έχει τις “ρωγµές” του. Ότι είναι πάνω απ’ όλα Άνθρωπος.»
Η κα. Κολτσάκη υπογράµµισε πως «το πόνηµα αυτό δεν είναι µια απλή ηµερολογιακή καταγραφή του ανθρώπου, ιατρού, λειτουργού υγείας, επαγγελµατία... Είναι ένα µυθιστορηµατικό ηµερολόγιο στο οποίο, µε µεγάλη µαεστρία αποδίδεται η καθηµερινότητα µε όλες τις κοινωνικές, προσωπικές και επαγγελµατικές προεκτάσεις της και τις επιρροές στο περιβάλλον του γράφοντος. Μέσα από αυτήν την καταγραφή αποδίδεται άριστα, όχι µόνον η στενή καθηµερινότητα, αλλά και η ευρύτερη εικόνα και πώς αυτή επηρεάζεται, διαµορφώνεται και ρέει προς την ολοκλήρωση, ηµιτελής πάντα στην τελειότητά της...»
Η κα. Τηλενίκη αναφέρθηκε στην ψυχολογία του ασθενούς και στον ισχυρό δεσµό που αναπτύσσει µε τον γιατρό του. Ωστόσο, όπως, σηµείωσε, το µοντέλο της εξατοµικευµένης ιατρικής απειλείται ν’ αντικατασταθεί σήµερα από την οµαδοποίηση. Συνέστησε, πάντως, στον κόσµο ν’ αναζητά γιατρό που, πάνω απ’ όλα, να είναι άνθρωπος.
Ο κ. Λιόλιος τόνισε την πολύ µεγάλη ιατρική αξία του βιβλίου, υποστηρίζοντας πως αναδεικνύει την ανθρώπινη πλευρά του γιατρού. Όπως είπε χαρακτηριστικά, «το βιβλίο δεν είναι αληθοφανές, αλλά αληθινό».
Ακολούθησε ζωηρή συζήτηση με παρεμβάσεις και ερωτήσεις των παρισταμένων, τις οποίες ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να απαντήσει και να σχολιάσει. Στη συζήτηση παρενέβη, µεταξύ άλλων, ο κ. Πέτρος Θ. Σπυρόπουλος, νεφρολόγος MSc Μ.Χ.Α. ΙΑΣΙΣ στη Βέροια, ο οποίος µίλησε για την ολιστική προσέγγιση της υγείας. Αυτό, όπως αποκάλυψε, διδάχθηκε, ως ειδικευόµενος γιατρός, από τον κ. Λυσιµάχου. Τόνισε την αξία της κλινικής εξέτασης («Να βλέπουµε στον ασθενή ακόµα κι αν έχει πιτυρίδα», είπε χαρακτηριστικά), προσθέτοντας πως ο γιατρός πρέπει να βλέπει τον άνθρωπο ως ένα σύνολο για να τον θεραπεύσει.
«Η ιατρική δεν είναι µόνο επιστήµη, αλλά και τέχνη», υποστήριξε ο συγγραφέας του βιβλίου κ. Αλέξανδρος Λυσιµάχου. Ο γιατρός οφείλει να προσπαθεί να βελτιώνει την υγεία και την ποιότητα της ζωής των ασθενών του χωρίς να προσκολλάται στις κατευθυντήριες οδηγίες και τα πρωτόκολλα. Χρειάζεται, όπως είπε, ανθρώπινη και φιλική προσέγγιση, γιατί η ψυχολογία του αρρώστου παίζει σπουδαιότατο ρόλο στην πορεία της ασθένειάς του. «Είµαστε τυχεροί που δεν είµαστε στην εντατική ή στη Γάζα», σηµείωσε, προτρέποντας τον κόσµο να περνάει ευχάριστα και δηµιουργικά τη ζωή του, που «είναι δώρο». Γιατί «µέρα που περνάει, δεν ξαναπερνάει», είπε µε νόηµα.
