Οι περισσότεροι γονείς, έχουν φτάσει πολλές φορές στο ερώτημα «Μα, πόσες φορές πρέπει να σου το πω για να μ’ ακούσεις;», το οποίο συνήθως συνοδεύεται από δυνατή φωνή, εκνευρισμό ή απογοήτευση και έχουν προηγηθεί άπειρες επαναλήψεις μιας εντολής.
Εκείνη τη στιγμή μπορεί να θυμώσετε, διότι νιώθετε πως το παιδί, σας αγνοεί εσκεμμένα και ταυτόχρονα σας δυσκολεύει στην καθημερινότητα.
Στην ηλικία των 4-5 ετών, τα παιδιά είναι ικανά να συγκεντρώνονται σε μια δραστηριότητα, με την οποία ασχολούνται. Όμως, όταν το παιδί είναι απορροφημένο σε αυτό που κάνει, ο εγκέφαλός του μπορεί να επιλέξει να μην αντιληφθεί από μακριά το νόημα όσων ακούει. Δε σημαίνει πως δεν ακούει ή ότι δεν καταλαβαίνει, αλλά είναι τόσο αφοσιωμένο σε αυτό που κάνει εκείνη την στιγμή, οπότε απορρίπτει οτιδήποτε δεν βρίσκεται στο πεδίο ενδιαφέροντός του.
Επίσης, μπορεί να έχει συνηθίσει να ακούει, μόνο όταν νευριάζετε, γιατί τότε αλλάζει ο τόνος της φωνής σας και το «ταρακουνάει». Αυτό, όμως, δεν το βοηθάει να αντιληφθεί τί του λέτε, γιατί οι φωνές αναδύουν για άλλη μια φορά το ένστικτο της επιβίωσης στο παιδί και χάνει την ικανότητα κατανόησης των όσων λέτε.
Εκείνη την ώρα, το να είστε σαφείς και συγκεκριμένοι, είναι κάτι που μπορεί να βοηθήσει το παιδί σας να κατανοήσει, έστω κι από μακριά, το περιεχόμενο όσων ακούει. Για να πετύχει αυτό, χρειάζεται να εκφραστείτε με καταφατικό τόνο, χωρίς να κάνετε ερώτηση, και να παραληφθούν οι φράσεις «Σε παρακαλώ…», «Μπορείς να…», γιατί τότε το παιδί θα θεωρήσει ότι έχει τη δυνατότητα να μην κάνει αυτό που ζητήσατε.
Πολύ βοηθητικό θα ήταν να πλησιάσετε το παιδί, να κατεβείτε στο επίπεδό του, να χρησιμοποιήσετε την βλεμματική επαφή και να ξαναπείτε αυτό που θέλετε. Με αυτόν τον τρόπο, ζητάτε από το παιδί τη συνεργασία του με όλα τα μέσα που διαθέτετε, αρά δεν μπορεί να μην ακούσει.
Αν, παρ’ όλ’ αυτά, το παιδί συνεχίζει να αντιστέκεται, για οποιονδήποτε λόγο, μπορείτε να θέσετε ένα χρονικό όριο ή ένα κίνητρο που θα λειτουργήσει ως ανταμοιβή τη δεδομένη στιγμή.
Τις περισσότερες φορές, λειτουργεί ευεργετικά για το παιδί να του απευθυνθείτε το λόγο λίγο νωρίτερα, απ’ ότι έχετε προγραμματίσει, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της υλοποίησης αυτού που ζητάτε. Όποιος τρόπος και αν βοηθήσει εσάς και το παιδί σας, αυτό που σίγουρα χρειάζεται από εμάς τους ενηλίκους είναι παραμείνουμε ψύχραιμοι και να γίνουμε περισσότερο ενθαρρυντικοί, παρά επικριτικοί.
Αμαλία Παπαδοπούλου
Λογοθεραπεύτρια
