Η σίτιση σε όλα τα στάδια της ανάπτυξης, στηρίζεται στην σχέση μεταξύ της μητέρας (ή των φροντιστών) και του παιδιού.
Μέσω αυτής της σχέσης παρέχονται ευκαιρίες για αλληλεπίδραση, κοινωνικοποίηση, δημιουργία δεσμών, ρύθμιση συναισθημάτων, επίτευξη ικανοποίησης και ανάπτυξη εμπιστοσύνης.
Συνεπώς, για να δημιουργήσουμε ένα σωστό σιτιστικό περιβάλλον, με ευχάριστες εμπειρίες για το παιδί, θα πρέπει:
- Να το αφήσουμε να συμμετέχει σε όλες τις πτυχές των γευμάτων, ξεκινώντας, συνήθως, από την προετοιμασία τους. Έτσι, θα ενισχύσουμε τη γλώσσα (μέσω της μεταξύ μας επικοινωνίας), τις κινητικές δεξιότητες (μέσα από την χρήση σκευών και υλικών), την προσοχή, την συγκέντρωση (ακολουθώντας οδηγίες), τις μαθηματικές και αναγνωστικές ικανότητες (μετρώντας υλικά ή διαβάζοντας συνταγές αντίστοιχα), το δέσιμο της οικογένειας (κάνοντας κάτι μαζί), την αυτοπεποίθηση (μαθαίνοντας να μαγειρεύει το κάνουμε ανεξάρτητο), τις δεξιότητες της ζωής (μαθαίνοντας να τρέφεται) και την πιθανότητα δοκιμής νέων τροφών.
- Να παίξουμε με τις τροφές, με σκοπό την ανάπτυξη των αισθήσεων του παιδιού (όραση, αφή, γεύση, όσφρηση και ακοή).
- Να κάθονται τα βασικά μέλη της οικογένειας (ένας τουλάχιστον ενήλικας) με το/τα παιδί/ά και να τρώνε την ίδια ώρα και το ίδιο φαγητό, χωρίς ιδιαίτερους περισπασμούς, ώστε να επιτευχθεί η σωστή οργάνωση των ωρών που θα πραγματοποιηθεί το γεύμα/σνακ (ρουτίνα).
- Να επιλέξουμε κατάλληλη καρέκλα σίτισης, ώστε να έχει σωστή στάση σώματος κατά την διάρκεια των γευμάτων.
- Να τοποθετούμε το φαγητό στη μέση του τραπεζιού (σε μπολ, κατσαρόλες, κ.τ.λ.) και να εξαλείψουμε τις ιδέες «δικό μου», «δικό σου», «φαγητό ενηλίκων», «φαγητό παιδιών», κ.τ.λ..
- Να προσφέρουμε ένα νερό/χυμό κ.τ.λ. (εάν χρειάζεται).
- Να μην επιμένουμε και υπενθυμίζουμε ξανά και ξανά στο παιδί να φάει κάτι που δεν θέλει ή δεν του αρέσει. Αντιθέτως, θα πρέπει να του προσφέρουμε μια πετσέτα ή δοχείο, ώστε να μπορεί να φτύσει μια τροφή αν δεν του αρέσει. Έτσι θα είναι πιο πρόθυμο να δοκιμάσει κάτι νέο.
- Να υπάρχει πάντα στο τραπέζι μια πρωτεΐνη, ένα αμυλούχο, ένα λαχανικό/φρούτο, μια προτιμώμενη από το παιδί τροφή, ακόμη και ένα γλυκό.
- Να σερβίρουμετο επιδόρπιο μαζί με τα γεύματα, ώστε να βοηθήσουμε το παιδί να αυτορυθμιστεί καλύτερα, να προσεγγίσει τα γλυκά με πιο ουδέτερο τρόπο και να μη διαχωρίζει τα φαγητά σε «καλές» και «κακές» τροφές.
- Να μη χρησιμοποιούμε ηλεκτρονικές συσκευές (π.χ. τηλεόραση, tablet) κατά την διάρκεια των γεμάτων, για να τα απασχολούμε.
Η ώρα του φαγητού πρέπει να είναι ευχάριστη για το παιδί, να την απολαμβάνει και να νιώθει άνετα.
Συντάκτης
Φανή Μπράχα
Λογοθεραπεύτρια
