Τι θα ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;
Μια, φαινομενικά, αθώα ερώτηση, την οποία, όχι μόνο έκαναν σε εμάς, αλλά την κάνουμε και εμείς μεγαλώνοντας, όταν βλέπουμε μπροστά μας ένα παιδί. Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί ποτέ τον λόγο για τον οποίο την κάνουμε; Έχουμε σκεφτεί αν, μέσω αυτής, κάποιες φορές, προσδίδουμε άγχος στα παιδιά, περιορίζοντας τους ορίζοντές τους και παρεμποδίζοντας τα πραγματικά τους «θέλω»;
Αν ξεκινήσουμε και σκεφτούμε την νηπιακή και παιδική ηλικία, θα θυμηθούμε ότι είναι από τις πιο ανέμελες περιόδους της ζωής ενός ανθρώπου. Συνήθως, σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά είναι πιο παρορμητικά και δρουν σύμφωνα με τα συναισθήματά τους, χωρίς να αναλογιστούν πάντα τις συνέπειες των πράξεων και των επιλογών τους. Όταν, λοιπόν, τους τίθεται αυτή η ερώτηση, τα πιο πολλά από αυτά, δίνουν τις πιο συνηθισμένες απαντήσεις, οι οποίες είναι γιατρός, δικηγόρος, δάσκαλος και άλλα γνωστά επαγγέλματα, τα οποία έχουν πέσει στην αντίληψή τους και έχουν καταλάβει, από τον ενθουσιασμό και τον θαυμασμό που δείχνουμε, ότι είναι κοινωνικά αποδεκτά.
Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν και οι επιλογές των παιδιών, οι οποίες μπορεί να μην συνάδουν με τα πρότυπα που πιθανόν να έχουμε ή με τα όνειρα και τις προσδοκίες μας γι’ αυτά ως γονείς. Τότε, η απογοήτευση και η αποδοκιμασία καθρεφτίζονται στο πρόσωπό μας. Επίσης, προσπαθώντας να τους αλλάξουμε, υποσυνείδητα, γνώμη, είτε για να ακολουθήσουν τα δικά μας επαγγελματικά βήματα, είτε για να πραγματοποιήσουν ένα δικό μας όνειρο, είτε για να διαλέξουν αυτό που θα τους προσφέρει τις καλύτερες οικονομικές απολαβές, τα βάζει σε μια διαδικασία στρες και άγχους. Διότι δεν μπορούν να καταλάβουν εάν τα δικά μας «θέλω», είναι αυτό που θα ήθελαν τα ίδια να κάνουν.
Η αλήθεια είναι πως, ως γονείς, αποτελούμε το πρώτο σημείο αναφοράς των παιδιών μας, επομένως οι απόψεις μας θα τα επηρεάζουν. Θέλουν να μας κάνουν περήφανους και ευτυχισμένους με τις επιλογές τους, αλλά, μερικές φορές, οι πραγματικές τους επιθυμίες μπορεί να έρχονται σε σύγκρουση με αυτά που εμείς επιθυμούμε.
Αντί, λοιπόν, να προβληματιζόμαστε και να αγχωνόμαστε για το μέλλον και τις επιλογές τους, ας προσπαθήσουμε απλώς να τους δείξουμε, για αρχή, ότι είμαστε στο πλάι τους. Να τα βοηθήσουμε να διευρύνουν τους ορίζοντές τους, μαθαίνοντας για τις διαφορετικές επιλογές που υπάρχουν στη ζωή. Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να «ανοίγει» το μυαλό των παιδιών, να ξεδιπλώνουν την καρδιά τους και να καταφέρνουν να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρά τους. Με τον τρόπο αυτό, θα μπορέσουν να αναδείξουν τη μαγεία που κρύβουν μέσα τους και να συμβάλλουν στη βελτίωση, τόσο του εαυτού τους, όσο και του κόσμου.
Η αγάπη και η εμπιστοσύνη είναι από τα πιο σημαντικά στοιχεία που χρειάζεται ένα παιδί για να σταθεί στα πόδια του και να είναι ευτυχισμένο.
Άρτεμις Φουντή
