Η αισθητηριακή δίαιτα είναι ένας όρος που τον επινόησε η Patricia Wilbarger και, αρχικά, χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει τη θεραπεία της αισθητηριακής αμυντικότητας [αισθητηριακή αμυντικότητα είναι η αντίδραση του ατόμου σε ακίνδυνα ερεθίσματα που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, δεν είναι επώδυνα, π.χ. το κατέβασμα μιας σκάλας].
Πλέον, αναφέρεται στην στρατηγική χρήση των αισθητηριακών δραστηριοτήτων που χρειάζεται το κάθε άτομο, ώστε να προσλάβει πληροφορίες, ανάλογα με το αισθητηριακό του προφίλ. Με τον όρο αισθητηριακό προφίλ, εννοούμε τον τρόπο, με τον οποίο ο εγκέφαλος του κάθε ανθρώπου καταγράφει, οργανώνει και ενσωματώνει τα ερεθίσματα που λαμβάνει από το περιβάλλον.
Σκοπός αυτής της «δίαιτας» είναι η ρύθμιση του επιπέδου διέγερσης και της προσοχής, καθώς και η προαγωγή προσαρμοστικών αντιδράσεων στα προσλαμβανόμενα ερεθίσματα. Με αυτόν τον τρόπο, διευκολύνεται και ομαλοποιείται η εμπλοκή του ατόμου σε έργα και δραστηριότητες, με βασικότερο στόχο τη γενίκευση της μάθησης στην καθημερινή ζωή και την εφαρμογή όλων όσων έχουν κατακτηθεί στη θεραπεία, με τη μεγαλύτερη δυνατή αυτονομία.
Αξίζει να σημειωθεί, πως η αισθητηριακή δίαιτα είναι εξαιρετικά αποτελεσματική για τη διαχείριση διαταραχών, όπως η υπερκινητικότητα, η διάσπαση προσοχής, τα έντονα συναισθηματικά ξεσπάσματα ως αποτέλεσμα δυσκολίας προσαρμογής στο περιβάλλον ή δυσκολίας μετάβασης σε άλλα πλαίσια, οι διαταραχές ύπνου και η αποφυγή ή αναζήτηση ερεθισμάτων, η οποία περιορίζει την εμπλοκή του ατόμου σε δραστηριότητες. Ταυτόχρονα, συμβάλλει και στην προαγωγή των κοινωνικών δεξιοτήτων.
Αν κάτσουμε και το αναλογιστούμε, θα καταλάβουμε πως όλοι μας ακολουθούμε, τελικά, ένα πρόγραμμα αισθητηριακής δίαιτας, το οποίο το έχουμε σχεδιάσει μόνοι μας, βάσει των δικών μας αναγκών, προκειμένου να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις ποικίλες απαιτήσεις της καθημερινότητας.
Αθηνά Τσιάτσιου
