Αν θησαυρό ζητάς να βρεις στα μονοπάτια του έρωτα, η προσμονή μεγάλη πρέπει να ναι…

Μεγάλη όσο η πρώτη νύχτα που περάσατε μαζί, μια νύχτα που έβαλες τέλος στην σιωπή σου. Επέλεξες να δεις τον κόσμο μέσα από τα φωτεινά της μάτια και να την αφήσεις να σε ταξιδέψει στα απάνεμα λιμάνια του έρωτα της. Σε μια στιγμή νίκησε την οργή και υπερκέρασε τους φόβους σου για ζωή. Σταδιακά έδωσε πνοή στην καθημερινότητα σου, με τα χρώματα του Greco ζωγράφιζε την ψυχή σου, με γάργαρο νερό έλουσε το ρημαγμένο κορμί σου για να του προσφέρει τον αιώνιο έρωτα. Σε ένα πέρασμα γοργό, αρπάζοντας στιγμές και κρατώντας τες σφιχτά πορεύεσαι στον χρόνο. Γυμνός περπατάς μπροστά της, ανοίγεις πόρτες που σφάλισες σφιχτά, κρύβεις τα νύχια και την αφήνεις να ζήσει στο πλάι σου. Μέσα στο καθαρό της βλέμμα, διακρίνεις τον πόθο, την τρυφερότητα και την στοργή. Αυτήν που εύχεσαι να μπορέσεις να της προσφέρεις και εσύ στο πέρασμα του χρόνου…

Αν…αναζητάς το πάντα, διώξε μακριά το ποτέ…