Έφτασε μεσημέρι στην ηλιόλουστη Βέροια σαν να είχε στις αποσκευές του την ζεστασιά της Κρήτης μαζί με την όμορφη προφορά της. Χαμογελαστός και γλυκομίλητος άνοιγε το στόμα του και έβγαινε χείμαρρος: οι εφημερίδες, τα παιδιά, Η Κρήτη, τα σχολεία οι συνάδελφοι και οι δυνατότητες.

Όλα μαζί σε μία πρόταση. Μιλώντας μαζί του αναγνωρίζεις τα νιάτα που λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία και θες να σιμώσεις παραπάνω για να «κολλήσεις και εσύ». Ακόμα και στις δήθεν συζητήσεις των ενηλίκων εκείνος φέρει την φρέσκια ματιά με την ωριμότητα εκείνου που ξέρει τι κάνει και γιατί το κάνει, ενώ παράλληλα δεν χάνει την αθώα ματιά που επιδαψιλεύει με αγάπη τους μαθητές του για να γίνουν πάνω από όλα, καλοί άνθρωποι, από εκείνους που χρειάζεται ο κόσμος για να γίνει καλύτερος.

Η Βέροια τον χάρηκε το πρωί, το απόγευμα τον είχε η Νάουσα «φίλο»… φιλοξενούμενο δηλαδή…έτσι το λέμε εδώ. Στην παρουσίασή του με θέμα «Μαθητικός Τύπος, το κρυφτό και το κυνηγητό μέσα σε μια εφημερίδα» ενδύθηκε στην αρχή το πνεύμα του δασκάλου ξετυλίγοντας στο ακροατήριο τον δρόμο που ο ίδιος χάραξε και ακολούθησε για να  πατήσουν οι μαθητές του στον κόσμο των μεγάλων διατυπώνοντας πρωτόλεια τις ιδέες τους.

Μετά έγινε πάλι Δάσκαλος.

Όταν τον λόγο πήρε η…ας την ονομάσουμε Χρυσαφένια, και μπροστά στο μικρόφωνο κόμπιασε και δεν καταδεχόταν μέσα της να μας πει την δική της αλήθεια. Τότε ως δάσκαλος την έπιασε από τους ώμους, την συνόδευσε στο βήμα και αγάλι- αγάλι είδαμε την αγουρίδα να γίνεται μέλι, χωρίς σημειώσεις από πριν ούτε χαρτάκια διπλωμένα. Η Χρυσαφένια μας μίλησε για την εμπειρία της σχολικής εφημερίδας του 8ου Νηπιαγωγείου Νάουσας με την κα. Λίνα Βαλσαμίδου, και για τα πόσα άυλα κέρδισε και τις δεξιότητες που όξυνε.

Κρητικά ηλιόλουστη ήταν και η ναουσαίικη βραδιά που μας περίμενε μετά το τέλος του μαθητικού τυπογραφείου που στήθηκε στη Βέτλανς για να γεννηθεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας «Τα’πα και ησύχασα».

Ο κ. Δασκαλάκης έχει την ευλογία να είναι ξάδερφος της ταλαντούχας θεατρολόγου Τζωρτζίνας Κακουδάκη που  άλλαξε τον ρου του Λυκείου Επιδαύρου. Μας μένει να ελπίζουμε σε μια επίσκεψη στην πόλη μας των δυό τους, διότι κατανοούμε ότι αυτά που τελειώνουν σε «–άκη» και είναι από την λεβεντομάνα Κρήτη δεν είναι ποτέ υποκοριστικά.