Ευτυχώς που στα χρόνια του ’50 και του ’60, όταν εξελίσσονταν ο εξηλεκτρισμός της χώρας, η Αριστερά και η «Πρόοδος» πιάστηκαν στον ύπνο. Η ύπαιθρος θα φωτιζόταν ακόμη με γκαζόλαμπες.
Βοήθησε που ήταν και οι ανθρώπων διαφορετικές. Η Ελλάδα έβγαινε από τη φτώχεια, ο κόσμος αγωνιούσε να βελτιώσει τη ζωή του, δεν είχε περιθώρια για έγνοιες υπερπολυτέλειας. Αν κάποιοι του έλεγαν ότι οι κολώνες, τα καλώδια και οι πυλώνες υψηλής τάσης αλλοιώνουν το τοπίο, θα τους έπαιρναν με τις πέτρες. Αλλά από τότε άλλαξαν πολλά. Προέκυψε μια καλοζωισμένη κοινωνία που θεωρεί αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα να έχει όλα τα καλά της τεχνολογίας, χωρίς η ίδια να διαθέσει τίποτε γι’ αυτό. Ούτε καν τις ιδεοληψίες της.
Η Δανία παράγει το 44% της ηλεκτρικής ενέργειας από ανεμογεννήτριες και το 56% από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Θα μπορούσε και η Ελλάδα, αντί να μιζεριάζει με την τιμή του πετρελαίου και του φυσικού αερίου. «Όχι» λένε η Αριστερά και κάποιοι οικολόγοι που ο ορίζοντάς τους σταματά στους βιολογικούς λαχανόκηπους και οι φιλοδοξίες τους σε μια θέση υφυπουργού σε «προοδευτική διακυβέρνηση». Μόλις πάει να τοποθετηθεί ανεμογεννήτρια, ακόμη και σε σεληνιακά τοπία, αρχίζουν οι διαμαρτυρίες. Κομματικοί «ακτιβιστές» περιφέρουν τα ίδια πανό, από βουνό σε βουνό, αξιώνοντας «ελεύθερα βουνά, χωρίς αιολικά». Βγάζουν πέντε – δέκα καμαρωτές φωτογραφίες που ο κομματικός τύπος και τα ενσωματωμένα σε αυτόν social media δημοσιεύουν για να δημιουργήσουν γεγονός και ολοκληρώνουν την «αγωνιστική παρέμβαση» με επιδρομή στις χασαποταβέρνες της περιοχής.
Τρεις και ο κούκος είναι αλλά έτσι ανάβουν τις φωτιές στις τοπικές κοινωνίες. Κι εκείνες άλλο που δεν θέλουν γιατί το παραμύθι έχει δράκους. Μας έσκασαν με τα «μεγάλα συμφαίροντα». Κάθε φορά που καίγεται δάσος, όπως πέρυσι στην Εύβοια, αρχίζει η συνωμοσιολογία. Το έκαψαν για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες. Βεβαίως το 117/3 του Συντάγματος προβλέπει επί λέξει ότι «ιδιωτικές και δημόσιες δασικές εκτάσεις και δάση που αποψιλώθηκαν συνέπεια πυρκαγιάς κηρύσσονται υποχρεωτικά αναδασωτέα και δεν επιτρέπεται οποιαδήποτε αξιοποίησή τους προς διαφορετική κατεύθυνση ούτε αποβάλλουν εξ αυτού του λόγου τον χαρακτήρα τους». Αλλά χάνοι για να τσιμπήσουν το δόλωμα υπάρχουν πάντα. Και χάνοι να μην υπήρχαν, υπάρχει η τοπική μυωπία. Κάθε περιοχή έχει μια τέτοια ιστορία. Στην Πάρο, για παράδειγμα, παλεύουν εδώ και χρόνια να εγκαταστήσουν οχτώ ανεμογεννήτριες. Ακόμη δεν το κατάφεραν. Θα αλλοιώσουν, λέει, το «ήπιο κυκλαδίτικο τοπίο». Στην Πάρο είναι μια χαρά με τα θηριώδη κρουαζιερόπλοια που φέρουν τουρίστες και χρήμα. Εκείνα δεν αλλοιώνουν το «ήπιο κυκλαδίτικο τοπίο». Θα το αλλοιώσουν οι οχτώ ανεμογεννήτριες. Και από πού θα έρθει το ηλεκτρικό ρεύμα στην Πάρο; Ας το στείλει ο λιγνίτης της Κοζάνης.
Αντίθετα, η Αριστερά και οι «επάγγελμα Οικολόγοι» δεν έχουν αντίρρηση για τα φωτοβολταϊκά. Αυτά τα θέλουν! Τα φωτοβολταϊκά αλλοιώνουν απείρως περισσότερο το περιβάλλον απ’ όσο οι κομψές ανεμογεννήτριες και αφαιρούν από την παραγωγή καλλιεργήσιμες εκτάσεις, όχι κατσάβραχα. Αλλά τα φωτοβολταϊκά ανήκουν στα μικρά συμφαίροντα. Τα λαϊκά. Τα καλά. Γι’ αυτό παράσταση διαμαρτυρίας με φόντο κάτοπτρα φωτοβολταϊκών δεν έχει καταγραφεί στην ιστορία. Και ούτε πρόκειται.
Λουδίτες ή Λενινιστές; Φοβούνται την πρόοδο επειδή νομίζουν ότι απειλεί την ζωή τους ή ονειρεύονται μια χώρα καθυστερημένη ώστε να διαμορφώσουν το «επαναστατικό υποκείμενο» των φαντασιώσεών τους; Αφελείς ιδεολόγοι ή παιχνιδάκια του Πούτιν που θέλει τις ευρωπαϊκές χώρες εξαρτημένες από τη ρώσικη ενέργεια; Μικρή σημασία έχει το κίνητρο. Σημασία έχει ότι η επένδυση στην αιολική ενέργεια που έπρεπε να τρέχει ιλιγγιωδώς, βαδίζει σαν χελώνα. Και αυτό είναι εθνικό πρόβλημα.
