Αντιπροσωπεία μελών του ΔΣ του Συλλόγου ΑμεΑ ΥΦΑΔΙ επισκέφθηκε τον δήμαρχο κ. Ν. Κουτσογιάννη και του ευχήθηκε «καλή και δημιουργική θητεία». Η εθελόντρια πρόεδρος κα. Ευγενία Ζάλιου-Μπασιακούλη τον ενημέρωσε για τον τρόπο λειτουργίας του ΥΦΑΔΙΟΥ από το 2000 μέχρι σήμερα και τον καθημερινό αγώνα των μελών του, για τη συνέχιση της λειτουργίας του.
Όπως τόνισε, το ΥΦΑΔΙ είναι ο μόνος σύλλογος που απασχολεί καθημερινά ενήλικα ΑμεΑ με ελαφρά νοητική υστέρηση (25-55 ετών) του Δήμου Νάουσας, χωρίς καμία κρατική επιχορήγηση. Μοναδικό τους στήριγμα είναι η αγάπη και η εθελοντική προσφορά των ευαισθητοποιημένων συμπολιτών μας.
Κεντρικό θέμα της συνάντησης ήταν το πάγιο αίτημα του συλλόγου για τη δημιουργία Στέγης Υποστηριζόμενης Διαβίωσης. Ο θεσμός της ΣΥΔ αποτελεί κατάκτηση των γονέων του αναπηρικού κινήματος και η μόνη απάντηση στην αποϊδρυματοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Ήδη στην Ελλάδα υπάρχουν ΣΥΔ σε πολλές πόλεις, όπως στη γειτονική μας Πτολεμαΐδα, με ένα υπερσύγχρονο κτίριο και στη Βέροια, όπου προχωράει η υλοποίησή του με γοργούς ρυθμούς με τη συνδρομή και απλών πολιτών. Αξίζει να αναφερθεί ότι στο ΥΦΑΔΙ, αλλά και γενικά στο Δήμο μας υπάρχουν ενήλικα ΑμεΑ που έχουν άμεση ανάγκη στήριξης.
Ο Δήμαρχος με μεγάλο ενδιαφέρον και ιδιαίτερη ευαισθησία αφού άκουσε τις προτάσεις δήλωσε ότι η υλοποίηση του θεσμού δρομολογείται.
Ο Σύλλογος ΑμεΑ ΥΦΑΔΙ πιστεύει ότι ήρθε η ώρα και στη Νάουσα, σε συνεργασία με την τοπική και κεντρική διοίκηση και τους φορείς του αναπηρικού κινήματος να δημιουργηθεί μία Στέγη, που θα καλύπτει τις ανάγκες όλης της γύρω περιοχής. «Τα Άτομα με Αναπηρία πρέπει να απολαμβάνουν αυτό το δικαίωμα που σε όλη τη Ευρώπη ονομάζεται ‘community living’ και εμείς στην Ελλάδα, εν έτη 2024 έχουμε ακόμη τα παιδιά μας σε άσυλα με ακατάλληλες συνθήκες διαβίωσης», υπογράμμισε η πρόεδρος του ΥΦΑΔΙΟΥ. Καλεί όλους από κοινού να βοηθήσουν ώστε η δημιουργία ΣΥΔ όχι απλά να γίνει όνειρο ελπίδας αλλά πράξη, υπενθυμίζοντας τους εφιάλτες που βιώνει κάθε γονιός παιδιού με αναπηρία «τι θα γίνει το παιδί μου μόλις φύγω από τη ζωή;»
