ΝΑΟΥΣΑ

Τριάντα χρόνια ιστορίας ολοκληρώνονται το βράδυ της δεύτερης Κυριακής της Αποκριάς για την οικογένεια Κετάνη. Τριάντα χρόνια παρουσίας στο ιστορικό δρώμενο της Νάουσας «Γενίτσαροι και Μπούλες» κλείνουν τον κύκλο τους, με την τελευταία συμμετοχή του Γιάννη στα μπουλούκια του Ομίλου.

Ήταν στις αρχές του 1992 όταν ο μικρός Γιάννης, μπολιασμένος στην παράδοση από την μητέρα του Ολυμπία, μαγεύτηκε από την εντυπωσιακή εικόνα των λεβεντών της Νάουσας που τηρούσαν με πιστή ευλάβεια το δρομολόγιο του δρωμένου. 

Έγινε κομμάτι του Ομίλου «Γενίτσαροι και Μπούλες» και τον υπηρέτησε με χαρά και τιμή στο πέρασμα των χρόνων. Κάθε Αποκριά έκανε ένα βήμα πίσω, ώστε να δώσει την θέση του στους νεότερους και παράλληλα να ενσωματωθεί στην αγκαλιά των μεγαλύτερων χορευτών. Γενιά με γενιά ο κάθε συμμετέχοντας άφηνε το αποτύπωμα του στο δρώμενο  και δημιουργούσε εικόνες και συναισθήματα στο μυαλό του Γιάννη.

Τριάντα χρόνια με ήλιο, βροχή, αέρα και χιόνι σφυρηλάτησαν τον χαρακτήρα του, δημιούργησαν αδελφικές φιλίες και γέμισαν το πολύχρωμο άλμπουμ της ζωής του.

Χοροδιδάσκαλος του Ομίλου από το 2009 έως το 2017, κατάφερε να εντρυφήσει την αγάπη και το μεράκι του για τον χορό και δρώμενο στα μικρά παιδιά.

Έτσι ήταν πάντα η ζωή της Νάουσας, ένα δρομολόγιο στα πλακόστρωτα σοκάκια της, μια πορεία που συνεχίζει από γενιά σε γενιά για να κρατηθεί ζωντανό το δρώμενο.

Την ύψιστη τιμή και συνάμα το βαρύ φορτίο της αρχηγίας το έζησε για δυο συνεχόμενες χρονιές το 2018-19. Ήταν αυτός που πήρε την άδεια του δημάρχου για να χορέψει το μπουλούκι του στους δρόμους της Νάουσας και να τηρήσει την παράδοση των προγόνων του.

Σήμερα ξημέρωμα Κυριακής οι μελωδίες του ζουρνά και ο βαρύς ήχος του νταουλιού πλημμυρίζουν κάθε γωνιά του σπιτιού. Μπορεί τα χέρια της γιαγιάς  που φρόντιζε για τις ετοιμασίες να βάρυναν αλλά οι Ναουσαίες ξέρουν να περνούν την αγάπη και το μεράκι τους για το δρώμενο από γενιά σε γενιά. Η Ολυμπία και ο Νίκος παίρνοντας τη σκυτάλη έχουν φροντίσει μέρες πριν ώστε όλα τα κομμάτια της φορεσιάς του Γιάννη να είναι έτοιμα για μια τελευταία φορά.

Μπορεί για τους επισκέπτες η μαγεία του δρώμενου να ξεκινά από τους χώρους του δημαρχείου, αλλά για τους Ναουσαίους, οι στιγμές που μένουν χαραγμένες στην μνήμη είναι στο σπίτι. Εκεί που ο Γιάννης με τη βοήθεια των δικών του θα σιάξει την κοντέλα, θα κουμπώσουν το πισλί, θα συμμάσουν τις μπέτσφες .Τα ασημικά της φορεσιάς παίζουν στα φώτα του σπιτιού, ο θώρακας γεμίζει χαϊμαλιά και φυλαχτά. Όλα είναι στην θέση τους, η φορεσιά αγνή, λευκή σαν το χιονισμένο Βέρμιο, η πάλλα αστραφτερή αντανακλά την ιστορία μιας ολάκερης ζωής στο δρώμενο και στο βάθος ο πρόσωπος… Ο πρόσωπος της ηρωικής Νάουσας…

Ο ζουρνάς έφτασε, το μπουλούκι περιμένει… Περιμένουν για μια τελευταία φορά να βγουν στην πόρτα του σπιτιού ο Γιάννης Κετάνης, ο Κώστας Τζιτζένης και ο Στέργιος Τοπούζης, να τιναχθούν στον αέρα της Νάουσας, να χαιρετίσουν με περίσσια ευλάβεια και αγάπη τους οικείους τους και να γίνουν ένα με το μπουλούκι τους για μια τελευταία φορά…