Η τελειομανία είναι ένας όρος αρκετά συνήθης στην εποχή μας, καθώς η αίσθηση του ανταγωνισμού και της υπεροχής έχει οδηγήσει την πλειοψηφία των παιδιών να θέτουν υψηλούς στόχους, από μικρή ακόμη ηλικία, έχοντας μεγάλες προσδοκίες και απαιτήσεις από τον εαυτό τους.
Πολλοί θα συμφωνήσουν, πως όταν ένα παιδί επιδιώκει την τελειότητα, αυτό ως ένα βαθμό μπορεί να αποτελέσει το κίνητρό του για να προσπαθήσει πιο σκληρά, βελτιώνοντας ταυτόχρονα κάθε πτυχή του εαυτού τους. Όταν όμως, η προσήλωση αρχίσει να γίνεται υπερβολική, είναι αρκετά ψυχοφθόρα, διότι επηρεάζει την αυτοπεποίθηση και την αυτοεκτίμησή του.
Μπορούμε να διακρίνουμε δύο είδη τελειομανίας:
Αυτήν, κατά την οποία τα παιδιά προσπαθούν υπερβολικά για να ευχαριστήσουν τους άλλους. Σε αυτήν την περίπτωση, μπορεί να παρατηρήσετε πως το παιδί σας αντιδρά έντονα όταν κάνει κάποιο λάθος, μουτζουρώνοντας ή σκίζοντας την εργασία του, μπορεί να αναβάλλει την ολοκλήρωση ή παράδοση των ασκήσεών του, γιατί ανησυχεί υπερβολικά για την έκβαση των αποτελεσμάτων, ενώ υπάρχουν φορές που ο φόβος της αποτυχίας το οδηγεί να εγκαταλείπει την προσπάθεια και τα όνειρά του.
Αυτό που μπορείτε να κάνετε εσείς, είναι να βοηθήσετε το παιδί σας να καταλάβει πως μεγαλύτερη σημασία έχει η διαδικασία και η εμπειρία που βιώνει, παρά το αποτέλεσμα της κάθε κατάστασης. Επίσης, εξηγώντας του πως η πορεία της ζωής είναι μια σκάλα με πολλές διακυμάνσεις, ρίσκα και σκαμπανεβάσματα, θα μπορέσετε να ενισχύσετε το κίνητρό του να προσπαθήσει για όλα αυτά, τα οποία φοβάται και δειλιάζει.
Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η τελειομανία των παιδιών που προσπαθούν σκληρά να επιτύχουν το καλύτερο για να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους. Σε αυτόν τον ανιδιοτελή αγώνα, θα δείτε πως το παιδί σας αφιερώνει πολλές ώρες στην ολοκλήρωση των σχολικών του καθηκόντων, καθώς θέλει να παρουσιάσει την καλύτερη εργασία μέσα στην τάξη. Μπορεί, επίσης, να επιθυμεί να συμμετέχει σε διάφορες εξωσχολικές δραστηριότητες, έτσι ώστε να μπορεί να καυχιέται για τα επιτεύγματα και τις νίκες του, συγκρίνοντας τον εαυτό του με τους συμμαθητές του.
Για να βοηθήσετε το παιδί σας να ξεφύγει από αυτόν τον εθιστικό ανταγωνισμό με τον εαυτό του, προσπαθήστε να μην επαινείτε σε υπερβολικό βαθμό τη δουλειά του, λέγοντάς του πως αυτό που έχει καταφέρει είναι πολύ καλύτερο από αυτό των άλλων. Αντίθετα, δώστε μεγαλύτερη έμφαση σε στοιχεία του χαρακτήρα του, τα οποία δεν μπορούν να μετρηθούν, όπως είναι η καλοσύνη και το χιούμορ. Έτσι, θα αρχίσει να αντιλαμβάνεται πως οι άνθρωποι δεν σε εκτιμούν μόνο για τις επιτυχίες σου, αλλά και για τον ψυχικό σου κόσμο και το ενδιαφέρον που δείχνεις γι’ αυτούς.
Τέλος, να θυμάστε πως το να μεγαλώνετε ευτυχισμένα και ψυχικά υγιή παιδιά, είναι το πιο σημαντικό έργο που έχετε να επιτελέσετε. Γι’ αυτό να υπενθυμίζετε καθημερινά στον εαυτό σας, αλλά και στα παιδιά σας, πως όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη και πως αυτός είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να μαθαίνουμε και να βελτιώνουμε τους εαυτούς μας.
Ελισάβετ Παναγιωτίδου
Λογοθεραπεύτρια
