Είναι αρκετά σύνηθες, τα μικρά παιδιά να παίζουν φανταστικά παιχνίδια και να μιλάνε σε αυτά, ακόμα και το να δημιουργήσουν έναν φανταστικό αόρατο φίλο. Αυτό είναι πολύ πιο συχνό σε παιδιά που δεν έχουν αδέρφια.
Μετά τα επτά έτη, συνήθως τους ξεχνούν, καθώς, τότε, υποχωρεί και το φανταστικό παιχνίδι.
Ο φανταστικός φίλος μπορεί να είναι αόρατος ή ένα προσωποποιημένο αντικείμενο (π.χ. ένα αρκουδάκι). Κάτι τέτοιο είναι φυσιολογικό, καθώς, στη νηπιακή ηλικία, προσπαθεί να βρει που μπορεί να ασκήσει δύναμη και έλεγχο. Με έναν φανταστικό φίλο μπορεί να παίξει ό,τι του αρέσει και να αποφασίζει μόνο του τι θα ακολουθήσει.
Είναι λογικό να ανησυχήσετε σε μία τέτοια περίπτωση, σκεπτόμενοι ότι το παιδί εφηύρε έναν φανταστικό φίλο, επειδή είναι μοναχικό. Ωστόσο, δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, διότι είναι κάτι απολύτως φυσιολογικό και το παιδί έχει την ευκαιρία να διευρύνει τη φαντασία του, να ασκήσει έλεγχο, αλλά και να μιλήσει για τα συναισθήματα και τις ανησυχίες του.
Το παιδί σας γνωρίζει πολύ καλά ότι ο φίλος του υπάρχει μόνο μέσα στο μυαλό του. Αν μπορούσε, όμως, θα ήθελε να τον συμπεριλάβει όσο περισσότερο γίνεται στον πραγματικό κόσμο. Άλλωστε, μπορεί να τον κατηγορήσει για αταξίες που έχει κάνει το ίδιο, προσπαθώντας να αποφύγει τις ευθύνες. Σε μία τέτοια περίπτωση, βέβαια, καλό θα ήταν να μην του επιτρέψετε να κάνει τον φανταστικό του φίλο αποδιοπομπαίο τράγο. Αναλογιστείτε μήπως είστε αρκετά αυστηροί απέναντί του και γι’ αυτό κατηγορεί τον φίλο του. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, προσπαθήστε να δείξετε περισσότερη κατανόηση.
Είναι συνετό να μην αποπάρετε ποτέ το παιδί σας για τον φανταστικό του φίλο. Παίξτε κι εσείς μαζί του, κάνοντας σαφές, όμως, ότι γνωρίζετε πως είναι ψεύτικος. Μπορείτε, για παράδειγμα, να κάνετε ένα τραπέζι φαγητού μέσα στο δωμάτιό του, για να τρώει ο φίλος του, γεγονός που θα του δείξει ότι καταλαβαίνετε πόσο σημαντικός είναι για τον ίδιο. Ταυτόχρονα, τραβάτε μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην πραγματική και τη φανταστική ζωή.
Επιπλέον, δώστε σημασία στις συζητήσεις που έχει το παιδί σας με τον φανταστικό του φίλο, ώστε να έχετε μια εικόνα για το τι συμβαίνει στο μυαλό του. Μπορεί να μιλάει για επιθυμίες ή ανάγκες που δυσκολεύεται να εκφράσει σε ενήλικες.
Τέλος, βοηθήστε το παιδί να κάνει αληθινούς φίλους, προσκαλώντας παιδιά στο σπίτι για να κάνει παρέα μαζί τους, ώστε να διασκεδάσει, αλλά και να μάθει να διαπραγματεύεται και να κάνει υποχωρήσεις.
Ελισάβετ Παναγιωτίδου
Λογοθεραπεύτρια
