Σύμφωνα με ορισμένες έρευνες, 10%-20% των παιδιών γεννιούνται με λίγο πιο ευερέθιστο νευρικό σύστημα, γεγονός που πιθανόν να τα κάνει πιο επιφυλακτικά σε νέες καταστάσεις.
Γύρω στα 4-5 έτη, λοιπόν, μπορεί να δείτε το παιδί σας να μην φεύγει μακριά σας, όταν βρίσκεστε σε ένα νέο περιβάλλον, παρόλο που μπορεί να γνωρίζει τα περισσότερα παιδιά εκεί. Το περιβάλλον και ο θόρυβος μπορεί να το αναστατώνουν. Ίσως χρειάζεται να το καθησυχάσετε.
Σε αυτή την ηλικία, τα παιδιά είναι προγραμματισμένα να παραμένουν συνδεδεμένα και κοντά στο πρόσωπο που τα φροντίζει και τα κάνει να νιώθουν πιο ασφαλή. Ακόμα και όταν έρθει η στιγμή να ανεξαρτητοποιηθούν, εξακολουθούν να χρειάζονται την ασφάλεια και την αγκαλιά ενός ενήλικα.
Όταν το παιδί σας δεν σας αποχωρίζεται σε ένα άγνωστο μέρος, σας δείχνει πως εσάς εμπιστεύεται κι εσείς μόνο μπορείτε να το καθησυχάσετε και να το κάνετε να νιώσει ασφαλές. Μπορεί να μην είναι ακόμα έτοιμο να είναι ανεξάρτητο. Αν δεν σας αποχωρίζεται, γνωρίστε το στους άλλους από την ασφάλεια της αγκαλιάς σας, ώστε να μπορέσει να παρατηρήσει πρώτα το περιβάλλον του και να το συνηθίσει.
Μην αγχωθείτε πως το παιδί σας δεν θα κάνει φίλους. Απλά σας έχει λίγο περισσότερο ανάγκη ως μία ασφαλή βάση. Μπορείτε να απολαύσετε τις αγκαλιές όσο εκείνο μαζεύει θάρρος να πλησιάσει τα άλλα παιδιά, χωρίς ερωτήσεις ή κριτική (π.χ. «Είσαι ντροπαλό!»). Μην το πιέσετε να συμμετέχει, αλλά δώστε του χρόνο να προσαρμοστεί στην κατάσταση. Μπορείτε να το βοηθήσετε να παρατηρήσει το περιβάλλον, έτσι ώστε να του τραβήξει κάτι το βλέμμα και να το παρακινήσει να συμμετέχει. Όταν δείξει ενδιαφέρον για συμμετοχή, επαινέστε το γι’ αυτό και δείξτε του ότι είναι γενναίο εκ μέρους του να πλησιάσει την παρέα.
Γενικότερα, τα παιδιά χρειάζεται να είναι παρόντα σε κοινωνικές καταστάσεις, ‘ώστε να μάθουν πώς να φέρονται. Αφήστε τα να δουν εσάς να είστε εξωστρεφείς και ότι χαίρεστε όταν γνωρίζετε ανθρώπους.
Ελισάβετ Παναγιωτίδου
Λογοθεραπεύτρια
