Επιστημονικές έρευνες τονίζουν τη σημαντικότητα του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών και κάνουν λόγο για το πόσο πολύ επηρεάζει η παρουσία του τις επιδόσεις τους.
Η ομαλή ψυχοσωματική ανάπτυξη ενός παιδιού, προϋποθέτει τη συμμετοχή και των δύο γονέων, έστω και αν ένας από τους δύο συνήθως συμμετέχει περισσότερο. Είναι γεγονός πως ο ρόλος του πατέρα στην ανατροφή των παιδιών είναι πιο περιορισμένος από τον μητρικό, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να εδραιωθεί η εικόνα του πατέρα, τόσο στη ζωή, όσο και στην ψυχή ενός παιδιού.
Ο σύγχρονος ρυθμός ζωής και οι αυξημένες υποχρεώσεις, δυστυχώς, αφήνουν μικρά χρονικά περιθώρια στους άντρες για να ασχοληθούν με τα παιδιά τους. Όμως, είναι αναγκαίο, αυτό το καθεστώς να αλλάξει. Παρ’ όλο που η αγωγή στα πρώτα χρόνια της βιολογικής και κοινωνικής ανάπτυξης τους είναι, κατά βάση, γένους θηλυκού, η παρουσία του πατέρα είναι εξίσου σπουδαία με της μητέρας και οφείλει να μην αφήνει το έργο της αγωγής του παιδιού αποκλειστικά σε εκείνη. Είναι σημαντικό να είναι, όσο περισσότερο γίνεται, παρών και να προσπαθεί να «διδάσκει» τα όρια, χωρίς να γίνεται αυστηρός και άκαμπτος.
Ο ρόλος του πατέρα διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο και στη γνωστική, κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών του. Είναι σημαντικό να συνδέεται στενά με τα παιδιά του, να είναι διαθέσιμος, υπεύθυνος, υποστηρικτικός. Από την παιδική ηλικία μέχρι και την εφηβική, ενισχύει την προσωπικότητα των παιδιών του και τους παρέχει την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης, κίνητρα και δεξιότητες επικοινωνίας που θα τα ωφελήσουν καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους.
Είναι ξεκάθαρο, ότι τα παιδιά είναι πολύ πιο κοινωνικά και συναισθηματικά ανεπτυγμένα, όταν εμπλέκεται ο πατέρας τους. Εμφανίζουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση, έχουν πιο αξιόπιστες φιλίες και είναι σε θέση να χειριστούν τα συναισθήματά τους καλύτερα. Ακόμη, κατα την ενηλικίωση τους, είναι πιο πιθανό να έχουν υγιείς και υποστηρικτικές σχέσεις.
Ο συμμετοχικός πατέρας, μπορεί, να συμβάλει στην πρόληψη αρνητικών συμπεριφορών στην εφηβεία, έτσι τα παιδιά του είναι λιγότερο πιθανό να αντιμετωπίσουν προβλήματα παραβατικής συμπεριφοράς.
Επιπλέον, η σχέση μητέρας-πατέρα μπορεί να αναπτυχθεί θετικά, όταν ο πατέρας εμπλέκεται περισσότερο και ο ίδιος μπορεί να δει σημαντικές βελτιώσεις στη ζωή και την καθημερινότητά του. Τα «κλειδιά» για τη συμμετοχή στην ανατροφή των παιδιών είναι η συνέπεια, η ενσυναίσθηση , η προσοχή και ο ποιοτικός χρόνος.
Κωνσταντίνος Τούφας
MSc Λογοθεραπευτής S.I.
