Θυμάμαι ακόμα γλαφυρά το βράδυ που συναντήθηκαν τα μάτια μας

Εκείνο το βράδυ που έμελλε να αλλάξει την ρημαγμένη μου ζωή

Λύνοντας την σιωπή, μου έδωσες το χέρι σου και με οδήγησες στο φως

Ετρεξα πίσω σου σαν παιδί, ξεπέρασα φόβους και έσπασα δεσμά

Ικανός πλέον να βαδίσω στα μονοπάτια του μυαλού σου, σε ακολουθώ

Στέκομαι στο πλευρό σου και μπορώ να ονειρευτώ

Νικημένος από την γοητεία των συναισθημάτων σου, σου παραδίνομαι

Ανοίγω τις σφαλισμένες πόρτες μου και σε περιμένω να περάσεις

Γνέφοντας καταφατικά, σου παραχωρώ κάθε δικαίωμα στην σκέψη μου

Ισως να το κέρδισες με την υπομονή και την επιμονή σου

Να μου διδάξεις το νόημα της αγάπης και της αφοσίωσης

Ένα μικρό βήμα κάθε φορά, κάθε στιγμή που σε έχω εδώ

Ισως να με μάγεψαν τα μάτια σου, το καθάριο βλέμμα της ψυχής σου

Σίγουρος πλέον για την αγνή στοργή των συναισθημάτων σου

Γεμάτη αγάπη και κατανόηση, με οδήγησες κρατώντας μου το χέρι

Υφανες το πέπλο της κοινής μας ζωής μας με τα χρώματα της ίριδας

Νερό σε άγονη γη, η τρυφερότητα σου γιατρεύει τις πληγές μου

Αναζωογονεί κάθε λαβωμένο κύτταρο της δύσβατης ψυχής μου

Ικανή να καταφέρεις το αδύνατο, πυξίδα στον χάρτη της ζωής μου

Κέντημα χρυσοποίκιλτο που φοβάμαι να χάσω, αρνούμαι να στερηθώ

Απόψε παραμονή Χριστουγέννων γονατίζω μπρος στα πόδια σου

Μια στιγμή μοιρασμένη σε πέντε κομμάτια, που πρέπει να ενώσεις

Όταν καταφέρεις να δεις πίσω από τις λέξεις, θα είμαι πίσω σου

Υπομονετικά θα σε περιμένω μια ολόκληρη ζωη…