Δεν είχα καμία διάθεση για αντιπαραθέσεις, αλλά εχθές ο Δήμαρχος σε απάντησή του προς τοπικό συνδυασμό, κι ελλείψει άλλης επιχειρηματολογίας, πίστεψε ότι έχει δικαίωμα να παίξει σαν ισχυρό χαρτί την αποδόμηση της προσωπικότητάς μου, ενός πολίτη και δημότη του. Τι απογοήτευση…

Από την ανακοίνωση θα εστιάσω μόνο στο κομμάτι που με αφορά και με σκιαγραφεί. Το πράγμα πλέον γίνεται προσωπικό:

«Το σχόλιο που σβήστηκε προέρχεται από συγγενή πρώην αντιδημάρχου του “Κοινού Τόπου” και ήταν ψευδές και παραπλανητικό».

Πρώτον, το σχόλιο που σβήστηκε δεν είχε το παραμικρό ψήγμα ψεύδους, εξ ου και συνοδευόταν από φωτογραφίες που αποδείκνυαν τα όσα καταγγέλλονταν.

Δεύτερον, για τα περί «συγγένειας»: καταλαβαίνω ότι οι περισσότεροι από εμάς  τείνουμε να κρίνουμε προσωπικότητες ή συμπεριφορές άλλων έχοντας ως κριτήριο ή μέτρο αξιολόγησης τον ίδιο μας τον εαυτό. Δεν ξέρω τι ρόλο παίζουν το δημοκρατικό φρόνημα και η αξία της ελευθερίας λόγου για τον Δήμαρχο, στο δικό μου όμως σπίτι ο πατέρας και η μητέρα μου μπορούν να υπερηφανεύονται ότι μεγάλωσαν τρεις γυναίκες ανεξάρτητες και με ισχυρή προσωπικότητα. Μάθαμε να εκφέρουμε την άποψή μας χωρίς φόβο και χωρίς να χρειαστεί να μας υποδείξει κάποιος τι πρέπει να λέμε και πως πρέπει να σκεφτόμαστε. Οι συγγένειες, στο δικό μου σπίτι, δεν έπαιξαν ποτέ ρόλο ούτε στον τρόπο που χτίσαμε τη ζωή μας, ούτε στον τρόπο που εκφράζουμε τα πιστεύω μας. Και καμαρώνουμε για αυτό.

«Για τον συγκεκριμένο λογαριασμό δεν μπορούμε παρά να παραθέσουμε τον τρόπο που σκέφτεται ο πυρήνας του “Κοινού Τόπου”»…

Θα ήταν τιμή μου να εκφράζω τον εν λόγω συνδυασμό, αλλά δεν ισχύει. Καταλαβαίνω ότι για τον Δήμαρχο, ο κάθε ψηφοφόρος ή υποστηρικτής ενός τοπικού συνδυασμού είναι και επίσημος εκφραστής του. Όσο για την επιλογή της λέξης «πυρήνας», μόνο θυμηδία προκαλεί.

«Σχολίαζε λοιπόν ο συγκεκριμένος λογαριασμός.

“Ας μαζευτούμε πάλι καμιά 10αρια να φουσκώσουμε μπαλόνια, να ζωγραφίσουμε την αγάπη στο χιόνι, να έρθει και η κουμπάρα από τις Βρυξέλλες να βγούμε φωτογραφίες, να μαγευτούν οι επενδυτές …”

Προφανώς αναφερόταν στην δράση «know the snow” που είχαμε πραγματοποιήσει πριν μερικούς μήνες.

Θυμίζουμε ότι σε αυτή την δράση παιδιά με κινητικά προβλήματα ήρθαν σε επαφή με το χιόνι και τα παιχνίδια με αυτό. Μερικά μάλιστα για πρώτη φορά στην ζωή τους. Είναι ακόμα δυνατή η ανάμνηση ενός παιδιού που έλεγε στην μητέρα του “ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ”».

Πράγματι, το σχόλιό μου, που έγινε σε ανάρτηση της σελίδας του «Κοινού Τόπου», και όχι του Δήμου ή του Δημάρχου, ήταν αυτό. Το σχόλιο, βέβαια, ούτε περιγράφει κάποια συγκεκριμένη δράση, ούτε «χλευάζει» μια γιορτή με παιδιά, από αυτές που ανέκαθεν γίνονταν και θα γίνονται στην πόλη μας. Το σχόλιο περιγράφει την αστείρευτη απλοϊκότητα των «δράσεων» του Δήμου με τις οποίες πιστεύουν οι υπεύθυνοι ότι θα προσελκύσουν το επενδυτικό ενδιαφέρον. Περιττός λοιπόν ο υπερβολικός λυρισμός που άσκοπα ξοδεύτηκε για να με κάνει να φανώ άπονη, κακόψυχη και ό, τι άλλο φριχτό χαρακτηριστικό θέλησε να κατασκευάσει και να προσδώσει σε εμένα ο συντάκτης του κειμένου. Αν μη τι άλλο, είναι εκείνος που χρησιμοποιεί με τον χειρότερο τρόπο τα παιδιά και τη χαρά τους για να αμαυρώσει την εικόνα ενός πολίτη που τολμά να διαφωνεί μαζί του.

«Αυτός  είναι  ο τρόπος της άσκησης πολιτικής και το επίπεδό τους.»

Κύριε Δήμαρχε, δεν ξέρω αν σας πρόλαβε κανείς τα νέα, αλλά εγώ δεν ασκώ πολιτική. Τη πολιτική την ασκείτε εσείς, που οι δημότες της Νάουσας ψηφίσαμε να μας εκπροσωπούν σε αυτόν τον πολύπαθο Δήμο. Όσο για το «επίπεδο», σας επιστρέφω, εγώ προσωπικά, η Θωμαΐδα Τάκη του Γεωργίου, την απαξία. Με όσο μικρή αξία κι αν έχει για εσάς η γνώμη μου, εξάλλου δεν έκρυψα κι εγώ ότι ποτέ δε χαίρατε ιδιαιτέρως της εκτίμησής μου, σας δηλώνω ότι σε προσωπικό επίπεδο μου είσαστε παντελώς αδιάφορος.