Στην πόλη μας η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από την προετοιμασία όλων για την Αποκριά.

Ο Δήμος μας, οι σύλλογοι, τα σπίτια ετοιμάζονται για υποδεχτούν κυρίως το συγκλονιστικό δρώμενο του τόπου «Γενίτσαροι και Μπούλες». Για το ίδιο το δρώμενο δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε και τίποτε καινούργιο από αυτά που έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί και που αναστατώνουν ψυχικά και συναισθηματικά όλη την πόλη και όχι μόνο. Φέτος που η πανδημία του κορωνοϊού ακόμα μας ταλαιπωρεί, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει πώς θα μπορέσουν οι Γενίτσαροι να τελέσουν το έθιμο. Αν υποθέσουμε όμως ότι αυτό θα έχει θετική έκβαση και θα ξαναδούμε το δρώμενο που τόσο αγαπάμε και τιμούμε, ας επαναφέρουμε μια πρόταση που είχε γίνει πριν από κάποια χρόνια , τότε που συνέρεε πλήθος κόσμου από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Σε κάποια σύσκεψη για την Αποκριά στον Δήμο , σαν πρόεδρος τότε του Λυκείου Ελληνίδων Νάουσας, είχα προτείνει την Κυριακή της Αποκριάς να ανοίξουν τα σπίτια τους όλοι οι σύλλογοι , να γίνει το ντύσιμο του Γενίτσαρου σε αυτά (ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΤΥΣΙΜΟ) και να περάσει το μπουλούκι του συλλόγου «Γενίτσαροι και Μπούλες» να τον πάρει . Έτσι θα γινόταν η αποσυμφόρηση του κόσμου από το κτίριο του συλλόγου των Γενίτσαρων, όπου υπήρχε το αδιαχώρητο και οι επισκέπτες θα είχαν την ευκαιρία να δουν και να ακούσουν για το ντύσιμο αλλά και να επισκεφτούν και άλλα διατηρητέα και μη παραδοσιακά κτήρια (εξ άλλου είχε γίνει αυτό στο παρελθόν και στο κτήριο Μπουτάρη αρκετές φορές). Η πρόταση αυτή τότε βρήκε την σθεναρή άρνηση από τον σύλλογο «Γενίτσαροι και Μπούλες» θεωρώντας ότι είναι ο μόνος θεματοφύλακας του εθίμου , πράγμα που δεν είχα σκοπό να προσβάλλω, αν και προσωπική μου γνώμη ήταν και παραμένει, ότι θεματοφύλακες του εθίμου είναι οι ίδιοι οι Ναουσαίοι. Μήπως φέτος τηρώντας τα υγειονομικά πρωτόκολλα για τον κορωνοϊό θα μπορούσε να εφαρμοστεί; Να κοινοποιηθεί με τέτοιο τρόπο που να προσελκύσει τον κόσμο να παρακολουθήσει το δρώμενο από κοντά και με ασφάλεια για την υγεία του; . Καλή η τηλεόραση με τις άπειρες ταινίες και ντοκιμαντέρ που προβάλλονται για το δρώμενο, το ζητούμενο όμως στα έθιμα και ιδίως στο δικό μας είναι η δια ζώσης συμμετοχή σε αυτό γιατί έτσι το νοιώθεις, το σέβεσαι , το ζεις. Θεωρώ ότι η πρόταση αυτή από παλιά , καλό θα ήταν να επανέλθει στο τραπέζι των συζητήσεων.

Βασω Μπαϊτση