Ποιος Ναουσαίος δεν ξέρει τη σπηλιά στον «Κούκο», την περιοχή πλησίον της πόλης, που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια πολέμων οι αγωνιστές της, για να ξεφύγουν από τον εχθρό μέσα από μυστικά περάσματα που κατέληγαν στη Βέροια. Έτσι τουλάχιστον λέει ο θρύλος…
Για να δούμε τι λένε τα γεγονότα… Στους διαδρόμους του σπηλαίου το 1994 χάθηκαν τρία παιδιά. Ευτυχώς, διασώθηκαν μετά από λίγες ώρες. Το γεγονός προβλήθηκε στα ΜΜΕ και ο Σπηλαιολογικός Ελληνικός Εξερευνητικός Όμιλος (ΣΠΕΛΕΟ) έμαθε για την ύπαρξή του. Ένα χρόνο μετά, μια ομάδα του ΣΠΕΛΕΟ οργάνωσε την εξερεύνησή του.
Η πρόσβαση των μελών της ομάδας έγινε από ένα απόκρημνο μονοπάτι. Στην αρχή ακολούθησαν ένα διάδρομο, ο οποίος διευρύνονταν και σχημάτιζε διαδοχικές κάμαρες. Μερικές φορές αυτέςσυνδέονταν μεταξύ τους με στενά και δυσεύρετα περάσματα, που δυσκολεύουν να βρεθεί η έξοδος. Στη συνέχεια προχώρησαν σχετικά εύκολα στο βάθος, μα σ’ ένα σημείο χρειάστηκαν ν’ αναρριχηθούν.
Κατά τη διάρκεια της διαδρομής είχαν την ευκαιρία να θαυμάσουν τον σταλαγμιτικό διάκοσμο με τα εντυπωσιακά φυτικά απολιθώματα. Η εξερεύνηση ολοκληρώθηκε όταν η ομάδα κατέληξε σε στενά σημεία που δε χωράει το ανθρώπινο σώμα. Τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν κι άλλες εξερευνήσεις και φωτογραφίσεις του σπηλαίου. Οι «Σαράντα Κάμαρες» έχουν γίνει πια εικόνα.
Ο θρύλος, πιστός στον ορισμό του ως λαϊκή φαντασία, δε μας οδήγησε μέσα από τις κάμαρές του στη Βέροια. Τα γεγονότα, όμως, μας οδήγησαν στο πιο σημαντικό σπήλαιο της πόλης που δικαιολογεί το όνομα του και που χαρίζει ένα μοναδικό αξιοθέατο, τον απολιθωμένο υπόγειο κόσμο των φυτών.
Δείτε περισσότερα στο naoussa.gr
