Ποιος είναι άραγε έτοιμος να βρεθεί μόνος σε έναν ξένο πλανήτη; Ποιος μπορεί να εμπιστευτεί τη ζωή του σε μια στολή, ένα σύστημα, μία ομάδα; Οι αναλογικοί αστροναύτες πριν πετάξουν, προσγειώνονται στο πιο απαιτητικό πεδίο: στην ίδια την ανθρώπινη δύναμη.
Αυτοί οι πρωτοπόροι δεν εκπαιδεύονται μόνο για το διάστημα. Εκπαιδεύονται για να ζουν στα όρια του ανθρωπίνως δυνατού. Σε υπόγεια σπήλαια, υποθαλάσσιες βάσεις, απομονωμένα νησιά ή ερήμους. Δοκιμάζουν τον εαυτό τους καθημερινά εκεί όπου η πολυτέλεια δεν υπάρχει και μαθαίνουν την αξία της συνεργασίας, της σιωπής, της κατανόησης.
Ως μέλος της συντακτικής επιτροπής επιστημονικού περιοδικού για αναλογικούς αστροναύτες, έχω μελετήσει με δέος τα προγράμματά τους. Το πιο συγκινητικό στοιχείο, όμως, δεν καταγράφεται σε στατιστικές. Είναι αυτό που βλέπει κανείς στα μάτια τους: μια ήρεμη αποφασιστικότητα, μια εσωτερική πίστη ότι αξίζει να προετοιμάζεσαι για το άγνωστο, ακόμη κι αν δεν το φτάσεις ποτέ.
Γιατί η αληθινή αποστολή είναι πρώτα πνευματική. Αν δεν μάθουμε να διαχειριζόμαστε το “μέσα μας”, πώς θα αντέξουμε το “έξω μας”; Αν δεν κατανοήσουμε πώς να επιβιώνουμε μαζί, πώς θα δημιουργήσουμε αποικίες σε άλλους κόσμους;
Οι αναλογικοί αστροναύτες γίνονται καθρέφτες όχι μόνο για το τι μπορούμε να κάνουμε, αλλά για το τι μπορούμε να γίνουμε. Μας υπενθυμίζουν ότι το μέλλον δεν ανήκει μόνο στην τεχνολογία. Ανήκει στην ανθρωπιά, στο ήθος, στην εσωτερική προετοιμασία.
Και το ερώτημα παραμένει: μπορούμε να φτάσουμε σε άλλους κόσμους; Ίσως. Αξίζουμε να φτάσουμε εκεί; Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση. Γιατί κάθε νέος κόσμος δεν είναι μόνο ένα έδαφος για να πατήσουμε, αλλά και ένα έδαφος για να αποδείξουμε ποιοι είμαστε. Αν δεν μάθουμε να προστατεύουμε ό,τι μας δόθηκε, αν δεν γιατρέψουμε πρώτα τις πληγές που ανοίξαμε στον δικό μας πλανήτη, τότε καμία σημαία σε ξένο έδαφος δεν θα έχει νόημα. Ίσως η πιο μεγάλη εξερεύνηση να είναι αυτή που κάνουμε προς τα μέσα, εκεί όπου η ανθρωπότητα καλείται να γίνει αντάξια των ονείρων της.
Ποια αξία έχει να πατήσουμε στη Σελήνη ή στον Άρη εάν κουβαλάμε μαζί μας τις ίδιες συγκρούσεις, την ίδια απληστία, την ίδια αδιαφορία που έφερε σε κρίση τον δικό μας πλανήτη; Ίσως η αληθινή πρόκληση δεν είναι να κατακτήσουμε το διάστημα, αλλά να κατακτήσουμε πρώτα τον ίδιο μας τον εαυτό: να μάθουμε να ζούμε με σεβασμό, σοφία και αλληλεγγύη, ώστε να είμαστε πραγματικοί “πρεσβευτές” της ανθρωπότητας όπου κι αν φτάσουμε.
Άρθρο του Δρ. Νικόλαου Διβινή, Μηχανικού Αεροδιαστημικής και προσκεκλημένου ομιλητή του Συμποσίου μας.
Σας περιμένουμε στις 27 και 28 Ιουνίου, στη Σχολή Αριστοτέλους για το 4ο Εκπαιδευτικό Συμπόσιο Νάουσας, με τίτλο “Ενσυντροπία: Από το κοσμικό όλον στη βάση της ύπαρξης”. Στα ανωτέρω καίρια ερωτήματα θα εμβαθύνουν οι προσκεκλημένοι μας ομιλητές Vladimir Pletser, διακεκριμένος Βέλγος αστροφυσικός και υποψήφιος αστροναύτης, ο Patxi Daniel R. Acero, καθηγητής Αεροδιαστημικής Μηχανικής στο Πολυτεχνείο Chalmers της Σουηδίας, και ο Νικόλαος Διβινής, Chief Theoretical Knowledge Instructor της GreyBird Pilot Academy και ιδρυτής της Εnsyntropy.
Για περισσότερες πληροφορίες αναφορικά με το 4ο Εκπαιδευτικό Συμπόσιο και το αναλυτικό πρόγραμμα, μπορείτε να απευθυνθείτε στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://rb.gy/fe6leo
Σύλλογος ΕΝ*
Facebook: ENaoussa
Instagram: enaoussa
Εmail: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.